Έξω οι φοιτητικές παρατάξεις

Μία από τις μεγαλύτερες διαφορές του ελληνικού πολιτισμού με τους άλλους είναι ότι αποδίδει το δικαίωμα στον άνθρωπο να γίνει «ισόθεος» δίχως αυτό να υποπέσει στην βλασφημία. Υπό μία σκληρή προϋπόθεση: να ακολουθήσει το μονοπάτι της Αρετής.

Αυτό συμβόλιζε και η παραβολή της Αρετής και της Κακίας, τις οποίες βρήκε στο σταυροδρόμι ο Ηρακλής. Ο δρόμος της Κακίας, μίας καλλονής υπερβολικά περιποιημένης, ήταν ένας δρόμος εύκολος, υλιστικός, πνιγμένος μέσα στις απολαύσεις και τις ηδονές. Από την άλλη, ο δρόμος της Αρετής, μίας σεμνής, αυστηρής και φυσικά όμορφης γυναίκας, ήταν ένας δρόμος θυσίας, στέρησης και προσφοράς στον συνάνθρωπο, ο οποίος θα οδηγούσε τον νεαρό τότε Ηρακλή ακόμα και στην κατάκτηση της πολυπόθητης υστεροφημίας.

Ως γνωστόν ο Ηρακλής ακολούθησε τον δεύτερο δρόμο, τον δύσβατο, ο οποίος τον οδήγησε στα συγκλονιστικά αυτά κατορθώματα που τον κατέστησαν αιωνίως αθάνατο. Η μυθολογία λοιπόν στην αρχαία Ελλάδα είχε και έχει ακόμα έναν παιδευτικό χαρακτήρα που μεταλαμπαδεύει στην νεολαία πρότυπα ζωής, τα οποία οδηγούν στην κοινωνική αρμονία μέσω του μόχθου και της αξιοκρατίας.

Τέτοιες ιδέες βέβαια δεν μπορεί κανείς με ευκολία να τις εκφράσει ελευθέρως στο πανεπιστήμιο. Γιατί το οξύμωρο στην Ελλάδα της Μεταπολίτευσης, της ντροπής των αρχαίων προγόνων μας, είναι πως, παρότι υπάρχει άσυλο ιδεών, το μόνο που προστατεύει είναι ο τραμπουκισμός των αριστερών παρακρατικών. Έτσι ένα άσυλο ιδεών, που υποτίθεται ότι προστάτευε τους φοιτητές από τον αυταρχισμό, κατάντησε άνδρο παρανομίας αναρχικών μπαχαλάκηδων και εμπόρων ναρκωτικών. Σπουδαία συνεισφορά στην ποιότητα της δημοκρατίας μας.

Προς τιμήν του Κυριάκου Μητσοτάκη και της υπουργού Παιδείας Νίκης Κεραμέως, το εκτρωματικό αυτό τερατούργημα, που σε καμία άλλη δυτική δημοκρατία δεν υφίσταται, καταργήθηκε με νομοσχέδιο που κατατέθηκε. Καιρός ήταν!

Αυτό όμως είμαι μόνο το μισό βήμα. Το άλλο μισό είναι η πραγματική, ουσιαστική και απαρέγκλιτη έξοδος των φοιτητικών παρατάξεων από τα ελληνικά πανεπιστήμια. Αποτελεί κοινό μυστικό σε όλους εμάς που περάσαμε από το Πανεπιστήμιο ότι η λειτουργία τους δεν βασίζεται στην αξιοκρατία. Φερόμενες συνδιαλλαγές με καθηγητές, πρυτάνεις για θέματα εξετάσεων, θέσεις στα μεταπτυχιακά προγράμματα και πολλά άλλα, αποτελούν ένα προπύργιο καλλιέργειας αναξιοκρατίας.

Τα παιδιά του κομματικού σωλήνα μαθαίνουν από πολύ μικρή ηλικία ότι ακόμα και ο ιδιωτικός τομέας λετουργεί με πρακτικές Δημοσίου. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις εκείνες στις οποίες αν είσαι εγγεγραμμένος σε ένα κόμμα να γνωρίζεις ότι θα βρεθείς μελλοντικά σε μία ηγετική θέση, οι απολαβές της οποίας θα είναι παραπάνω από ικανοποιητικές, ενώ κάποιος άλλος με ανώτερο βιογραφικό και ικανότητες δεν διαθέτει τις ίδιες ευκαιρίες.

Αν αυτό είναι απαράδεκτο στον δημόσιο τομέα, στον ιδιωτικό τομέα αποτελεί έγκλημα. Όμως και ο ιδιωτικός τομέας των κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών της ελληνικής Μεταπολίτευσης ακολουθεί τους ρυθμούς του Δημοσίου και της αναξιοκρατικής νοοτροπίας, μέγα μέρος της οποίας εκτρέφεται μέσα από τις φοιτητικές παρατάξεις.

Και μετά αναρωτιέται κανείς για ποιόν λόγο η νεολαία φεύγει σωρηδόν από την χώρα και βρίσκει εξαιρετικές θέσεις στον ιδιωτικό τομέα αναπτυγμένων ευρωπαϊκών χωρών. Στην πατρίδα μας βέβαια έχουμε συνηθίσει να αντιγράφουμε σαν μιμητικοί πίθηκοι τις χειρότερες από τις ευρωπαϊκές πρακτικές, όπως η πολυπολιτισμικότητα, οι σκανδιναβικού τύπου φόροι δίχως την αντίστοιχη ανταπόδοση βέβαια, οι αντιρατσιστικοί νόμοι λογοκρισίας κ.λπ.

Είναι όμως τόσο απλό, ακόμα και από τα διδάγματα της ελληνικής μυθολογίας, η σιωπηλή πλειονότητα με την βούλησή της να επιβάλλει διαχρονικά αιτήματα εναντίον της κομματοκρατίας και του ψευδοσυνδικαλισμού που διέλυσαν την χώρα. Η ΝΔ έχει την ευκαιρία με τόσο ισχυρή εντολή να κάνει πράξη αυτά που θα αλλάξουν την Ελλάδα διά παντός και να αποτάξει από πάνω της τις πασοκικές και κομμουνιστικές πρακτικές που την ταλανίζουν δεκαετίας τώρα.