Υπάρχει και ο δρόμος της αξιοπρέπειας

Η περιλάλητη "με το έτσι θέλω" επίσκεψη του 'Αγγλου Υπουργού των Εξωτερικών στην Κύπρο έχει ήδη περάσει στην ιστορία. Είναι το τελευταίο από μια σειρά γεγονότων που τονίζουν το "έλλειμμα ευαισθησίας σε θέματα αξιοπρέπειας" της Κυπριακής διπλωματίας. Δεν ξεγελά λοιπόν η "σθεναρή στάση" που τήρησε η Κυπριακή Κυβέρνηση με την άρνηση του Προέδρου να τον δεχθεί, με την φιλοξενία του όμως από τον ομόλογό του. Κατά την άποψή μας, οι ηγέτες θα έπρεπε να υιοθετήσουν αυτό που απαιτούσε και ο τελευταίος ταπεινός πολίτης: Η στάση θα ήταν σθεναρή και αξιοπρεπής εάν ο "Jack Straw" κηρυσσόταν ως ανεπιθύμητος στην Κυπριακή Δημοκρατία.

Πρέπει επιτέλους να δούμε το αυτονόητο, και να πάψουμε να πιστεύουμε σε ένα μύθο, αυτόν της αμερόληπτης Μεγάλης Βρετανίας που θα μας βοηθήσει να βρούμε λύση στο πρόβλημά μας. Αλήθεια, υπάρχει έστω και ένα νήπιο που να πιστεύει σε τέτοιο παραμύθι; Υπάρχει κανείς εκτός από τους πολιτικούς, που δείχνει να ανέχεται την βρετανική προκλητικότητα; Ο στόχος της επίσκεψης του "Jack Straw" ήταν πολύ-επίπεδος. Αποσκοπούσε στην αναβάθμιση του ψευδοκράτους, στην ενίσχυση των πιέσεων για "άρση της απομόνωσης των Τουρκοκυπρίων", και στην εξυπηρέτηση της επικοινωνιακής πολιτικής της Τουρκίας. Στόχευε επίσης στην υποβάθμιση και ταπείνωση της Κυπριακής Δημοκρατίας, και στην σύνδεση της επίσκεψης με μια νέα πρωτοβουλία που θα έχει και ως αφετηρία τις "προτάσεις της τουρκικής πλευράς". Όλη αυτή η συγχορδία ήθελε να δώσει το μήνυμα ότι όλοι (κυρίως η Τουρκία), εκτός από τους Ελληνοκύπριους, προσπαθούν να αρθεί το αδιέξοδο στο Κυπριακό. Συνεπώς, αν ακολουθώντας την προσφιλή μας τακτική, συρθούμε σε συνομιλίες, εξυπηρετείται πλήρως η Τουρκία που θα εφαρμόσει αυτό που μας υποσχέθηκε πρόσφατα: Ότι δηλαδή δε θα κάνει καμιά υποχώρηση στο Κυπριακό, ούτε θα τηρήσει τους όρους που ανέλαβε έναντι της Κύπρου, επικαλούμενη τις συνομιλίες που θα βρίσκονται σε εξέλιξη.

Είναι γεγονός ότι η σημερινή κυβέρνηση δείχνει να σκοπεύει να επαναφέρει την τάξη, τουλάχιστον στο θέμα των επισκέψεων ξένων διπλωματών στα κατεχόμενα. Θα υπάρχει όμως η ανάλογη συνέχεια στην αντιμετώπιση της αγγλικής προκλητικότητας; Θα απογοητευτούν οι "ρεαλιστές" και οι αγγλολάγνοι, που σε τέτοια περίπτωση θα ανασύρουν τα γνωστά περί της αποφυγής του ανοίγματος ενός ακόμα μετώπου με τους Βρετανούς, και τα της εξάρτησης της οικονομίας μας από τους 'Αγγλους; Κάποιοι από αυτούς έσπευσαν να συναντηθούν με τον "Straw", σημειώνοντας ότι ... "όταν σε καλεί ο Υπουργός Εξωτερικών της Αγγλίας, δεν μπορείς να αρνηθείς". Είναι βέβαιο ότι αν δεν είμαστε κοντά στις βουλευτικές εκλογές, θα υπήρχαν κι άλλοι. Είναι με αυτή την νοοτροπία, δεχόμενοι τις εισηγήσεις των πρώην δυναστών μας, που φτάσαμε στο σημείο να συζητούμε την λύση του Κυπριακού με βάση το σχέδιο Ανάν.

Για δεκαετίες ολόκληρες τώρα, οι ηγέτες του Κυπριακού Ελληνισμού παρασύρουν το "ποίμνιό" τους σε εξευτελιστικές καταστάσεις. Πολύ φοβάμαι ότι το να υποδεχόμαστε τον "Jack Straw", τον σημερινό εκφραστή της αδίστακτης βρετανικής πολιτικής στο Υπουργείο Εξωτερικών, είναι μόνον η κορυφή του παγόβουνου. Υπενθυμίζω ενδεικτικά κάποιους ... σύγχρονους "ευρωπαϊκού τύπου" φόρους υποτελείας, που αφέθηκαν οι Κύπριοι να πληρώνουν: Παροχή ενέργειας στα κατεχόμενα (και στον τουρκικό στρατό κατοχής), χρηματοδότηση των κατεχομένων μέσω των χρημάτων που ξοδεύουν τα καραβάνια των επισκεπτών στα σκλαβωμένα εδάφη μας, το εμπόριο με "ευρωπαϊκή βούλα" μέσω της πάλαι ποτέ πράσινης γραμμής κ.α.

Περιμένουμε από την ηγεσία μας να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Θα πρέπει να κατανοήσουν ότι δεν υπάρχει άλλη οδός από την αντίσταση, και να εμπνεύσουν και να καθοδηγήσουν τον λαό. Επιβάλλεται η αντίσταση στις μεθοδεύσεις των ξένων, η αγωνιστική εγρήγορση, και η διπλωματική αντεπίθεση με εκμετάλλευση της Ευρωπαϊκής ιδιότητας της Κύπρου. Περιμένουμε όμως και από τον λαό να στηρίξει τους ηγέτες που θα υιοθετήσουν μια εντελώς νέα πορεία, που θα βγάλει την Κύπρο οριστικά από τα δεσμά του σχεδίου Ανάν και της υποταγής. Αυτούς δηλαδή που δεν έχουν αντικαταστήσει την λέξη διεκδίκηση με την λέξη ρεαλισμός, την λέξη απελευθέρωση με την "επανένωση". Πρέπει όλοι να το καταλάβουν: Υπάρχει και ο δρόμος του αγώνα, και της ελπίδας. Υπάρχει και ο δρόμος της αξιοπρέπειας!