Τρομοκρατία και Τιμωρία

Η τελευταία τρομοκρατική επίθεση κατά της Αμερικανικής Πρεσβείας στην Αθήνα αποδεικνύει ότι, και μετά την σύλληψη της «17 Νοέμβρη», ο κύκλος της τρομοκρατίας στην Ελλάδα δεν έχει κλείσει. Φυσικά το γεγονός ότι η Ελλάδα παραμένει μία χώρα στην οποία η Αριστερά, και δη τα πιο ακραία της κομμάτια, διατηρούν σημαντική πολιτική επιρροή δεν είναι άσχετο. Όπως και δεν είναι άσχετο το γεγονός ότι στην πράξη η κυβέρνηση της ΝΔ δεν κάνει κάτι για να αντιμετωπίσει την πολιτική βία.

Τα καλόπαιδα των Εξαρχείων και όλη η αφρόκρεμα του ποινικού περιθωρίου που άρρηκτα συνδέεται με αυτούς (ληστές, έμποροι ναρκωτικών, εκβιαστές και μπράβοι) παραμένουν επί χρόνια ανενόχλητοι να καίνε, να δέρνουν, να σπάνε: 9ος εμπρησμός του βιβλιοπωλείου του Αδ.Γεωργιάδη, αλλά να μην ξεχνάμε και τους εμπρησμούς του βιβλιοπωλείου της «Νέας Θέσεως» του Ι.Σχινά, τους εμπρησμούς του βιβλιοπωλείου του Ι.Γιαννάκενα, της «Ελεύθερης Σκέψης» παλαιότερα, του εκλογικού περιπτέρου του Β.Παπαδόπουλου, των εκλογικών περιπτέρων στο Κορωπί και τον Ωρωπό και τις λοιπές επιθέσεις εναντίον των γραφείων του ΛΑ.Ο.Σ.

Είναι όμως αυτοί οι εμπρησμοί και οι ξυλοδαρμοί τρομοκρατικές επιθέσεις; Είναι προφανώς μικρότερης σημασίας από τις δολοφονίες, τις βομβιστικές επιθέσεις και τις επιθέσεις με χρήση στρατιωτικού υλικού. Αλλά παραμένουν τρομοκρατικές επιθέσεις συμμοριών, αφού κάποιοι χρησιμοποιούν βία για να πλήξουν τους πολιτικούς τους αντιπάλους. Περαιτέρω δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι τραμπούκοι αντιλαμβάνονται από την στάση του Κράτους απέναντί τους ότι εν πολλοίς παραμένουν ατιμώρητοι, ότι από τις εκατό παράνομες ενέργειές τους θα λογοδοτήσουν για μία, ότι και για αυτήν θα τους επιβληθεί μία ελάχιστη ποινή, ότι όσοι τυχόν τιμωρηθούν σοβαρότερα, αφού κάτσουν κανά χρόνο μέσα, το «Κίνημα» θα τους υποδεχθεί ως ήρωες για να συνεχίσουν την τρομοκρατική τους δράση. Εξάλλου στα είδωλά τους, στους Γιωτόπουλους και τους Κουφοντίνες, ημερήσιες εφημερίδες μεγάλης κυκλοφορίας (βλ. «Ελευθεροτυπία») παραχωρούν σελίδες ολόκληρες για την έκφραση των απόψεών τους.

Η κατάσταση αυτή τους αποθρασύνει και τους οδηγεί σε ένα ανώτερο επίπεδο βίας. Από το γκαζάκι στην μολότωφ και την συμπλοκή με τα ΜΑΤ στην συμβολική επίθεση με βόμβες και ρουκέτες και από εκεί στις πολιτικές δολοφονίες είναι μία αδιάσπαστη σειρά πράξεων βίας που γεννά την σκληρή τρομοκρατία. Απέναντι στην παραλυσία τους κράτους της ΝΔ και στην ανοχή κατ' αποτέλεσμα των τρομοκρατών, υπάρχει ένας άλλος δρόμος: η ισόβια κάθειρξη για όσους συμμετέχουν σε τρομοκρατικές οργανώσεις, να χαρακτηριστούν ως τέτοιες οι οργανώσεις που εμπλέκονται σε πράξεις βίας, αλλά και όσες παρακινούν σε τέτοιες, ο χαρακτηρισμός αυτός από το Υπουργείο Δημόσιας Τάξεως να δεσμεύει τις δικαστικές αρχές, τα δε αδικήματα των τρομοκρατών να παραμένουν απαράγραπτα, να εξαιρεθούν οι τρομοκράτες από οποιοδήποτε ευεργετήματα μειώσεων των ποινών τους και τέλος να ενεργοποιηθεί ο θεσμός της αστυνομικής διεισδύσεως.

Αν η κυβέρνηση θέλει να αντιμετωπίσει την τρομοκρατία και να διαφυλάξει το κύρος τους κράτους τόσο στην συνείδηση των πολιτών, όσο και στην διεθνή κοινότητα, έχει τον τρόπο. Προφανώς της λείπει η βούληση.