Μέσα στο νέο Πατριωτικό Κίνημα που διαμορφώνεται στη σημερινή Ελλάδα, δεν είναι δυνατόν οι Έλληνες εθνικιστές να διστάζουν να υπερασπιστούν τις ιδέες τους. Στο κάτω - κάτω της γραφής οι ιδέες αυτές είναι που διαμόρφωσαν τη νέα αυτή πραγματικότητα στο πολιτικό σκηνικό της πατρίδας μας. Πάνω σ' αυτές στηρίχτηκε ο Έλληνας πατριώτης στα δύσκολα χρόνια της πολιτικής ερήμου. Σ' αυτές θεμελιώθηκαν οι συνιστώσες του αγώνα των λίγων μοναχικών καβαλάρηδων στο άνυδρο πολιτικό τοπίο για δεκαετίες. Αυτές σφυρηλάτησαν τον νέο αποενοχοποιημένο εθνικιστικό λόγο, που δεν μεταφέρει πια βαρίδια από το παρελθόν. Κι όταν βρέθηκε ο κατάλληλος ηγέτης, μέσα από αυτές εκφράστηκε ο πατριώτης ψηφοφόρος για να πραγματοποιήσει την υπέρβασή του και να δώσει αποτελεσματικό νόημα στις επιλογές του. Δεν είναι δυνατόν, λοιπόν, σήμερα οι ιδέες αυτές να χλευάζονται και να απαξιώνονται μέσα στον ίδιο τον πολιτικό φορέα που αυτές δημιούργησαν και έκτισαν.
Το ξαναείπαμε: Ο πατριωτισμός είναι το ένστικτο. Είναι η έμφυτη εκείνη ζωογόνα δύναμη, που ωθεί τον άνθρωπο να υπερασπιστεί τα πάτρια, την εστία του, την οικογένειά του, τις παραδόσεις του, τον πολιτισμό του. Εθνικισμός είναι η συνείδηση. Σ' αυτόν, ο πατριωτισμός είναι επεξεργάσιμος από τη λογική. Ο άνθρωπος συνειδητοποιεί πλέον, ΓΙΑΤΙ είναι πατριώτης. Συνειδητοποιεί τί είναι αυτό που τον ωθεί στην αυτοθυσία για την υπεράσπιση των πατρίων.
Με την διαδικασία αυτή, το βίωμα γίνεται ιδέα, το «ανήκειν» εξελίσσεται σε «συμμετέχειν», η αγάπη ολοκληρώνεται σε θυσία. Η πραγματοποίηση αυτής της μετάλλαξης οδηγεί τον λαό στην ιστορική του πορεία, με αποφασιστικότητα, αλλά και με σεβασμό προς φίλους και εχθρούς, κάτι που σε βάθος χρόνου οδηγεί στην πρόοδο της ανθρωπότητας. Αυτά, όμως, πραγματοποιούνται μόνο με αταλάντευτη προσήλωση στις αξίες και τα ιδανικά του έθνους μας, χωρίς συμβιβασμούς και υπαναχωρήσεις.
Να γιατί οι Έλληνες εθνικιστές έχουν χρέος να μην ξεχνούν. Να μην παρασύρονται από το πρόσκαιρο πολιτικό όφελος. Να μην λοξοδρομούν από το δρόμο του χρέους. Να μην ταυτίζουν, χάριτι οιασδήποτε πολιτικής σκοπιμότητας τις ιδέες, τα οράματα και τις επιδιώξεις τους με αυτά των διεφθαρμένων εκπροσώπων του πολιτικού συστήματος και των αφεντικών τους, των μοναδικών δηλαδή υπευθύνων της εθνικής και κοινωνικής κατάντιας της πατρίδας μας. Κι αν κάποιοι σημερινοί συμμαχητές τους δεν νοιώθουν αυτήν την πραγματικότητα και τον κίνδυνο, είτε λόγω ασθενούς μνήμης, είτε λόγω πολιτικών καταβολών, οφείλουν να τους τα θυμίζουν και να τους τα διδάσκουν καθημερινά και όχι να σιωπούν.