Το παζάρι της Θράκης

Ακριβώς ένα χρόνο μετά την παρουσίαση του περιβόητου σχεδίου από τον Γενικό Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών Κόφι Ανάν που αφορούσε την τύχη της Κύπρου προ και μετά την ένταξη της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Ευρωπαϊκή οικογένεια, βρισκόμαστε και πάλι ως επίσημο Ελληνικό κράτος ενώπιον μιας νέας απειλής, διασπαστικής και διχαστικής της κοινής γνώμης.

Ήταν εύκολο να διαγνώσει κανείς ότι η αποδοχή ή ακόμη και η διαπραγμάτευση με βάση το πολυθρύλητο σχέδιο Ανάν θα άνοιγε τους ασκούς του Αιόλου για το Αιγαίο και αργότερα για τη Θράκη. Και όσον αφορά στο Αιγαίο η μυστική ελληνική διπλωματία κατάφερε ένα καίριο πλήγμα προσφάτως με την παραχώρηση στην προς ανατολάς γείτονα αεροδιαδρόμων για διευκόλυνση ενόψει των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004. Όμως η νέα απειλή που προβάλλει άμεσα και έντονα στην περιοχή της ακριτικής Θράκης προέρχεται εκ των έσω με την προσπάθεια αναγνώρισης του συλλογικού δικαιώματος αυτοπροσδιορισμού, ανύπαρκτου και κατά συνέπεια αστήρικτου στα πλαίσια του Διεθνούς αλλά και του Ευρωπαϊκού Δικαίου ειδικότερα. Η έννοια της ελευθερίας του αυτοπροσδιορισμού οπωσδήποτε διατυπώνεται στο Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών αφορά όμως ΑΤΟΜΑ και όχι ΟΜΑΔΕΣ.

Έτσι λοιπόν στον 'Αρειο Πάγο έχουν προσφύγει η επονομαζόμενη "Τουρκική" Ένωση Ξάνθης αφενός και διάφοροι φορείς αφετέρου για την εκδίκαση της υπόθεσης της αναγνώρισης ουσιαστικά μιας εθνικής μειονότητας που δεν αναφέρεται καθόλου ως τέτοια στο μέχρι σήμερα ισχύον κείμενο της Συνθήκης της Λοζάννης. Το λεγόμενο jus cogens που ισχύει με την αναγνώριση μιας πολυμερούς Συνθήκης, όπως αυτής της Λοζάννης του 1923, σήμερα (σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες μας) επιχειρείται να ανατραπεί με την ωμή εκβιαστική παρέμβαση του Έλληνα Αντιπροέδρου του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου κ. Ροζάκη. Πιο συγκεκριμένα, ο εξ απορρήτων του κ. Σημίτη παρουσία και του Προέδρου του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου τόλμησε να απειλήσει ότι εάν η απόφαση του Αρείου Πάγου είναι αρνητική για τους "Τούρκους" της ελεύθερης Θράκης, τότε η Συνθήκη της Λοζάννης θεωρείται αυτομάτως υπό αμφισβήτηση και προς επανεξέταση συγκεκριμένων όρων.

Με άλλα λόγια, στην ελεύθερη (μέχρι ελευθεριότητας) Ελλάδα των ισχυρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η παραχώρηση εθνικών κεκτημένων έχει καταστεί εθιμικό δίκαιο, ενώ από την άλλη με προδοτικές παρόμοιες ενέργειες και παραλείψεις η Ελληνική Πολιτεία προετοιμάζει το έδαφος για δημιουργία μειονοτικού ζητήματος εκ του μη όντος. Απόρροια τούτου θα είναι η περαιτέρω συρρίκνωση του ελληνικού στοιχείου εντός του ελλαδικού χώρου και γκετοποίησή του (άλλως παραγκωνισμός του), καθώς άλλες πολυπληθέστερες αλλοδαπές μειονότητες θα διεκδικούν όλο και περισσότερη "ισοτιμία" με τους γηγενείς.

Αυτό που ξεκινά σήμερα από την Θράκη με την υποκίνηση της 'Αγκυρας, αλλά και της πέραν του Ατλαντικού υπερδύναμης, αποτελεί έναν εν δυνάμει κίνδυνο στο εσωτερικό της Ελλάδος που τα δύο κόμματα εξουσίας επιμελώς κρατούν μακριά από την δημοσιότητα και την κοινή γνώμη. Πολύ δε λιγότερο ασχολούνται ή θέτουν βάσεις για την αντιμετώπιση της επερχόμενης κρίσης.

Η Θράκη και τη συνδιαχείριση του Αιγίου μπορεί να είναι θέματα προβεβλημένα, αλλά δεν είναι μόνον αυτά. Ας αναλογισθούμε τις διεκδικήσεις των Σκοπιανών και Βουλγάρων επί της ελεύθερης Μακεδονίας, την "προχωρημένη" αντίληψη των καπετάνιων του UCK για την Θεσπρωτία και μέρος της Μακεδονίας, την υπόθαλψη από την 'Αγκυρα αυτονομιστικών κινήσεων στην Κρήτη.

Στον αντίποδα βρίσκονται τα δικαιώματα, είτε ατομικά είτε ως εθνοτικής ομάδος, των Ελλήνων των Σκοπίων, της Βορείου Ηπείρου, της Ανατολικής Ρωμυλίας, της Κωνσταντινούπολης, αλλά και του τραγικού Πόντου. Εδώ οι σχέσεις αμοιβαιότητας υποχωρούν και δίνουν τη θέση τους σε βάρβαρη μεταχείριση των όσων τολμούν να κρατούν υπερήφανα την φλόγα του Ελληνισμού και της μακρινής Πατρίδος. Είτε με τη μορφή δήμευσης περιουσιών και συλλήψεις εκπροσώπων του ελληνικού Τύπου στην υπό ένταξη Τουρκία, είτε κατάργησης Ελληνικών σχολείων και καλπονοθείας εις βάρος Βορειοηπειρωτών υποψηφίων στις εθνικές εκλογές της επιδοτούμενης από την Αθήνα Αλβανίας, είτε με τον εκφοβισμό της ελληνικής μειονότητας της Πελαγονίας από το σκοπιανό καθεστώς.

Η κρίση που διέρχεται αυτή τη στιγμή η Ελλάς είναι πολύ σημαντική για το μέλλον της εθνικής της κυριαρχίας και ακεραιότητας. Η κυβέρνηση δείχνει να υποβαθμίζει τη σοβαρότητα των καταστάσεων, ενώ η αξιωματική αντιπολίτευση φαίνεται να προσδοκά το επιμίσθιο της σιωπηρής συναίνεσης. 'Ανθρωποι-παράγοντες και όχι το αποδεκτό Διεθνές Δίκαιο επιχειρούν να αλλοιώσουν τα μέχρι σήμερα δεδομένα σχετικά με την πληθυσμιακή σύνθεση της χώρας μας επιβάλλοντας μια άνευ προηγουμένου αυθαίρετη κατάσταση πολυ-πολιτισμικότητας. Η σκανδαλώδης παρέμβαση από πλευράς του κ. Ροζάκη ως υψηλόβαθμου στελέχους ενός Ευρωπαϊκού Οργανισμού δίνει εγκληματική βαρύτητα στην εκβιαστική ενέργειά του. Αυτή είναι η σκιώδης κυβέρνηση στην οποία εναποθέτουν τα ευρωπαϊκά έθνη την ασφάλεια, την ευημερία, την πρόοδο και κυρίως εκχωρούν τα κυριαρχικά τους δικαιώματα. Αλίμονο!

Και εάν μεν άλλες κοινωνίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι είτε πιο εξοικειωμένες με την πολυ-πολιτισμικότητα, είτε αποτελεί ήδη βασικό τους χαρακτηριστικό, ας μην μας διαφεύγει ότι η "μικρά" Ελλάς ως κράτος διαθέτει μια αδιαμφισβήτητη πληθυσμιακή ομοιογένεια της τάξης του 97%. Κατά συνέπεια δεν τίθεται καν μειονοτικό ζήτημα και αυτό είναι που εξοργίζει τους εχθρούς της και υπέρμαχους της ανοιχτής κοινωνίας και της παγκοσμιοποίησης. Φοβάμαι πως οι σπασμωδικές ενέργειές τους προδίδουν την απόγνωση, αλλά και την επίγνωση ότι οι θεωρίες τους δεν τυγχάνουν της παραδοσιακής "ελληνικής φιλοξενίας" και ότι αργά ή γρήγορα αποβάλλονται από την ελληνική σκέψη ως ξένο σώμα.