Το «παιδικό όνειρο» της Αριστεράς

Ο Αλέκος Αλαβάνος στην ομιλία του στην Κ.Ε. του ΣΥΝ, στις 11 Φεβρουαρίου, τόνισε: «Η Αριστερά είναι ένα παιδικό όνειρο. Ήταν παιδικό όνειρο και για την Κομμούνα και για την Σοβιετική Επανάσταση και για εμάς και για όλους, το οποίο τροφοδοτεί τον πολιτισμό της ανθρωπότητας». Σέβομαι το δικαίωμα του κάθε πολίτη και φυσικά του κάθε πολιτικού να ερμηνεύει, με τις δικές του αξιολογήσεις, τις ιδεολογικές και πολιτικές του πεποιθήσεις. Υπό αυτή την έννοια, ο κ. Αλαβάνος ή η κ. Παπαρήγα μπορεί να θεωρούν ως «παιδικό όνειρο» την Αριστερά. Η ιστορική καταγραφή όμως έχει κατατάξει την Αριστερά, ιδίως την κομμουνιστική εκδοχή της «Σοβιετικής Επαναστάσεως», στους εφιάλτες της ανθρωπότητας.

Ο κ. Αλαβάνος ξεχνάει προφανώς ότι η Αριστερά ποτέ δεν κυβέρνησε με εκλογές και δημοκρατικές διαδικασίες, τις οποίες και ουδέποτε σεβάσθηκε. Ο κομμουνισμός αναρριχήθηκε στην εξουσία στην Ρωσία με το Λενινιστικό πραξικόπημα του 1917, ανατρέποντας την δημοκρατική κυβέρνηση του Κερένσκυ. Στις υπόλοιπες Ευρωπαϊκές χώρες επικράτησε το 1945 με τις ερπύστριες του Κόκκινου Στρατού. Οι μεγάλες μορφές της Αριστεράς ακούν στα ονόματα του Στάλιν, του Μάο, του Τσαουσέσκου, του Εμβέρ Χότζα, του Πολ Ποτ και λοιπών «σοσιαλιστών ηγετών», οι οποίοι μετέτρεψαν τις χώρες τους σε απέραντα στρατόπεδα συγκεντρώσεως.

Τα αποτελέσματα της Αριστεράς είναι η κατάλυση κάθε ελευθερίας, εθνικής, προσωπικής και πνευματικής. Από τον Στάλιν έως τους Ερυθρούς Χμερ, οι διεθνιστικές ψυχώσεις της Αριστεράς μόνο «παιδικό όνειρο» δεν ήταν για αυτούς που είχαν την «τύχη» να το βιώσουν. Αυτό το έζησαν καλά στο πετσί τους οι Γερμανοί στην Αν. Γερμανία το 1953, οι Ούγγροι το 1956 και οι Τσέχοι το 1968. Εμείς περιμέναμε το 2007 για να ακούσουμε τον Λεωνίδα Κύρκο να πει ότι «ευτυχώς που δεν νίκησε η Αριστερά στον εμφύλιο».

Δυστυχώς δεν είναι μόνο ο κ. Αλαβάνος που αναπολεί την Οκτωβριανή Επανάσταση. Και ο έτερος αριστερός εκσυγχρονιστής, ο κ. Νίκος Μπίστης, στην ομιλία του στην Θεσσαλονίκη στις 31 Οκτωβρίου 2006, κατά την παρουσίαση του βιβλίου του Μ. Βασιλάκη κατά του Χριστόδουλου, δήλωνε: «Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η Αριστερά πιστεύει ... στις παραδόσεις του εργατικού κινήματος, στα σοσιαλιστικά προτάγματα που οδήγησαν στην Οκτωβριανή Επανάσταση». Αποδεικνύεται λοιπόν ότι αν ξύσεις λίγο το «αριστερό εκσυγχρονιστικό βερνίκι» θα ανακαλύψεις το φάντασμα του Στάλιν και τα γκούλαγκ.

Καλό θα ήταν λοιπόν την επόμενη φορά ο κ. Αλαβάνος, ο κ. Στρατούλης και ο κ. Μπίστης να αποφύγουν να δώσουν τηλεοπτικά μαθήματα δημοκρατίας στον Γιώργο Καρατζαφέρη, στον Άδωνι Γεωργιάδη και τον Μάκη Βορίδη. Ας τα κρατήσουν για τον εαυτό τους. Και ας καταλάβουν όλοι ότι η Ελλαδική Αριστερά δεν έχει σχέση με την Ευρωπαϊκή ουμανιστική σοσιαλίζουσα παράδοση, αλλά με τον Σοβιετικό κομμουνιστικό ολοκληρωτισμό. Και από ότι φαίνεται αυτόν αναπολούν ακόμη. Αν θέλει η Αριστερά να συγκαταλέγεται στις δημοκρατικές δυνάμεις θα πρέπει να αναμετρηθεί με τα φαντάσματά της και να επαναξιολογήσει τα «παιδικά της όνειρα». Διότι όπως έλεγε ο Μαρξ «η ιστορία επαναλαμβάνεται είτε ως φάρσα, είτε ως τραγωδία». Ας αποφύγουμε τουλάχιστον την τραγωδία.