Σκέψεις με αφορμή τα Ίμια

Εφέτος συμπληρώνονται 7 χρόνια από τα γεγονότα που έλαβαν χώρα στα Ίμια με την Τουρκία, τον Ιανουάριο του 1996. 7 χρόνια απ’ την ημέρα που η Τουρκία κατέλαβε με στρατιωτική επιχείρηση Ελληνικό έδαφος, χωρίς μάλιστα να λάβει την δέουσα απάντηση εκ μέρους μας. 7 χρόνια απ’ τον ηρωικό θάνατο 3 Ελλήνων αξιωματικών του Πολεμικού Ναυτικού. 7 χρόνια απ’ την ημέρα που ο πρωθυπουργός της Ελλάδος κ. Σημίτης ευχαριστούσε τους Αμερικανούς στην Βουλή. 7 χρόνια από τότε που ο Ελληνικός λαός ένιωσε την μεγαλύτερη ντροπή και ταπείνωση μετά τα γεγονότα της Κύπρου το 1974.

Αλήθεια, σήμερα πόσοι θυμούνται τα Ίμια; Γιατί σαν λαός έχουμε ασθενή μνήμη και λησμονούμε γρήγορα. Φυσικά σ’ αυτό βοηθούν και τα ελεγχόμενα Μ.Μ.Ε., τα οποία και εφέτος δεν πρόκειται να πουν ούτε λέξη. Δεν χρειάζεται κατ’ αυτούς να ξύνουν την μνήμη του λαού με θλιβερά γεγονότα. Μάλλον δεν θέλουν να δυσκολεύουν την ενδοτική πολιτική της κυβέρνησης.

Το ουσιαστικότερο όμως ερώτημα είναι τι έκαναν σ’ αυτά τα 7 χρόνια οι ελληνικές κυβερνήσεις με πρωθυπουργό τον κ. Σημίτη και Υπουργούς Εξωτερικών μέχρι το 1999 τον κ. Πάγκαλο και σήμερα τον Γιωργάκη Παπανδρέου. Μήπως επανασχεδίασαν την εξωτερική μας πολιτική έναντι της Τουρκίας, έτσι ώστε να ανακτήσουμε την κυριαρχία μας στα Ίμια, αλλά και στις γκρίζες ζώνες που δημιουργήθηκαν έκτοτε στο Αιγαίο;

Η απάντηση δυστυχώς όχι μόνο είναι αρνητική, αλλά και τα γεγονότα που μεσολάβησαν από τότε έως σήμερα είναι κάθε άλλο παρά ενθαρυντικά.Η Τουρκία συνεχίζει την σκληρή γραμμή στην πολιτική που έχει χαράξει έναντι της Ελλάδος. Δεν έχει σταματήσει να διεκδικεί το μισό Αιγαίο, την συνεκμετάλλευση των κοιτασμάτων, την αποστρατιωτικοποίηση των νησιών μας, τον έλεγχο στο μισό F.I.R μας, να θεωρεί casus belli την επέκταση των χωρικών μας υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια και φυσικά δεν πρόκειται να σταματήσει εδώ. Τα επόμενα βήματά της είναι ήδη σχεδιασμένα από χρόνια και ακολουθεί μια σταθερή πολιτική σε βάθος χρόνου με υπομονή και επιμονή, ανεξάρτητα απ’ τις κυβερνήσεις που έχουν την εξουσία.

Αντίθετα εδώ δεν υπάρχει κανένας σχεδιασμός και οι δικές μας κυβερνήσεις όχι μόνο την πολιτική χάραξη σε βάθος χρόνου δεν φαίνεται να γνωρίζουν, αλλά και η λέξη "βάθος" τους παραπέμπει στο βάθος της τσέπης τους! Προκαλεί λύπη και έντονο προβληματισμό, γιατί δεν έχουμε μια ενιαία πολιτική απέναντι στην Τουρκία - γνωρίζοντας τον επεκτατικό και στρατοκρατικό χαρακτήρα της 'Αγκυρας - έτσι ώστε, αν όχι να ανατραπούν, τουλάχιστον να ανακοπούν αρχικώς οι διεκδικήσεις σε βάρος της Ελλάδος.

Το γεγονός αυτό είναι τυχαίο ή όχι; Μήπως τελικά τα πάντα είναι προαποφασισμένα για την πορεία της Ελλάδος και του Ελληνισμού μέσα στην παγκόσμια σκακιέρα και κάποια πιόνια έχουν αναλάβει εργολαβικά να φέρουν τα τελικά "επιθυμητά" αποτελέσματα - όσο το δυνατόν πιο ανώδυνα και αθόρυβα - εν ονόματι της παγκοσμιοποίησης και της "κονόμας";

Έχει έρθει πλέον η ώρα που εμείς οι Έλληνες πατριώτες πρέπει όλοι μαζί να φωνάξουμε "όχι άλλα Ίμια". Η πολιτική του "δεν διεκδικούμε τίποτα" δεν μας εκφράζει. Αυτά ας τα αφήσουμε στον κ Σημίτη και τον Γιωργάκη Παπανδρέου που σαν άλλοι Ανταλκίδες είναι έτοιμοι να εκχωρήσουν τα ιερά και τα όσια των Ελλήνων. Εμείς πρέπει να αγωνιστούμε μέσα από τις γραμμές του πατριωτικού κινήματος, του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ, με όλες μας τις δυνάμεις έτσι ώστε να γίνουμε εμπόδιο στα επικίνδυνα για τον Ελληνισμό σχέδιά τους.

Ας θυμίσουμε λοιπόν σε όλους αυτές τις ημέρες, τη θυσία των 3 αξιωματικών που έπεσαν στα Ίμια γιατί η θυσία τους, όπως όλων των ηρώων, πρέπει να είναι η πυξίδα των αγώνων όσων αγαπούν και σέβονται αυτόν τον τόπο. Όπου και αν βρισκόμαστε ας ρίξουμε λίγα λουλούδια στην θάλασσα σαν ελάχιστο φόρο τιμής στην μνήμη τους.