Πως σβήνει το χαμόγελο από το πρόσωπο του ΠΑΣΟΚ

Από τα πλατιά χαμόγελα επιτυχίας στην Σύνοδο των Ευρωπαίων ηγετών στην Χαλκιδική και την ασύδοτη παροχολογία κατά την πρόσφατη επίσκεψη του Πρωθυπουργού στην Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης μέχρι τις πρόσφατες εξελίξεις στο πεδίο των απεργιακών δραστηριοτήτων εκτιμώ πως υπάρχει μεγάλη απόκλιση.

Ο πυρετός των απεργιακών κινητοποιήσεων δείχνει να «απειλεί σοβαρά την υγεία του ΠΑΣΟΚ», όμως η άγρια επίθεση των ΜΑΤ εναντίον απεργών συναδέλφων τους των Σωμάτων Ασφαλείας μετέτρεψε τα πλατιά χαμόγελα ευδαιμονίας σε ωχρό προσωπείο πανικού στα πρόσωπα των κυβερνώντων. Η κυβέρνηση δείχνει έντονα τα σημάδια των τελευταίων σπασμωδικών της κινήσεων καθώς αισθάνεται σαφώς ότι πνέει τα λοίσθια. Και ενώ οι διαδηλωτές των Σωμάτων Ασφαλείας έκαναν καθιστική διαμαρτυρία μπροστά στο Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας τις πρώτες πρωινές ώρες δέχθηκαν μια λυσσαλέα επίθεση από συναδέλφους τους των ΜΑΤ οι οποίοι είχαν πάρει εντολή από την ΓΑΔΑ και μόνον.

Υπήρξα αυτήκοος μάρτυς του υφυπουργού Δημόσιας Τάξης κ. Τσερτικίδη όταν αποποιείτο ως πολιτική ηγεσία την ευθύνη για την βάναυση επίθεση των Μ.Α.Τ. Μήπως όμως η Αστυνομική Διεύθυνση έχει την αποκλειστική ευθύνη; Και αν ναι, από πού εκπορεύονται αυτές της οι αρμοδιότητες, από πότε και γιατί; Εδώ τίθεται ένα σοβαρό θέμα ελλείμματος δημοκρατίας στην Ελλάδα, που μόλις πριν τρεις μήνες παρέδωσε την προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και που ετοιμάζει την διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων του επόμενου έτους, ενώ ταυτόχρονα βαυκαλίζεται με την ιδέα ότι ανήκει στο «κλαμπ των ισχυρών» της Ε.Ε. Αλήθεια πόσο εύκολα εναρμονίζονται αυτές οι πρακτικές με το Σύνταγμα της Ευρώπης που συζητήθηκε μόλις την περασμένη εβδομάδα στη Ρώμη;

Μήπως όμως τα αιτήματα των απεργών του συγκεκριμένου κλάδου δεν είναι παραπάνω από δίκαια; Έχουμε γίνει άπειρες φορές μάρτυρες της αυτοθυσίας, του θάρρους, της ευσυνειδησίας και του υψηλού φρονήματός τους στην άσκηση του λειτουργήματός τους που είναι η διατήρηση της τάξης και ισορροπίας στο εσωτερικό της Ελλάδος. Αλλά και πόσες άλλες δεν τους έχουμε δει στο στόχαστρο είτε άκαπνων εκπροσώπων Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, είτε να λοιδορούνται και να καθυβρίζονται από διαδηλωτές μετανάστες -νόμιμους και μη- στο κέντρο της πρωτεύουσας, είτε ακόμα και με μια σφαίρα κάποιου εγκληματία φυτεμένη στο κορμί τους; Οι άνθρωποι του κλάδου αυτού κατέρχονται σε απεργία ζητώντας την ικανοποίηση των δικαίων αιτημάτων τους από μια κυβέρνηση που μιλάει για «ασφάλεια», «κοινωνικό πρόσωπο», «ευημερία και ισχύ στη ζώνη της ΟΝΕ». Ευτυχώς ή δυστυχώς, η τάξη, η ισορροπία, η ασφάλεια, η φύλαξη ακόμα των ίδιων των σημαντικών προσώπων δεν θα ήταν δυνατή μέχρι σήμερα χωρίς τα Σώματα Ασφαλείας. Και όλα τα παραπάνω εκτιμώ ότι πρέπει να αμείβονται απλά γενναιόδωρα, ώστε να μπορούμε να κάνουμε απερίσπαστοι και ανενόχλητοι της μικρολογιστικές μας εξαγγελίες.

Η κυβέρνηση κατηγορείται ανεπιφύλακτα για αυταρχισμό και αυθαιρεσία όταν επιχειρεί να καταστείλει με βία ένα συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα κάθε εργαζομένου, αυτό της απεργίας, στρέφοντας τα Μ.Α.Τ. εναντίον συναδέλφων διαδηλωτών, καθώς βέβαια και όταν εντελώς αντισυνταγματικά και παράνομα παρεμποδίζει την ελεύθερη κυκλοφορία προσώπων και οχημάτων σε μεγάλη ακτίνα γύρω από τον κ. Σημίτη στα εγκαίνια της ΔΕΘ (και όχι μόνον τότε!) Σίγουρα βέβαια δεν εξυμνήθηκε για προοδευτισμό όταν επέτρεψε στους διοργανωτές της Αντι-Συνόδου τον περασμένο Ιούνιο να ρημάξουν το ιστορικό κέντρο της πόλης της Θεσσαλονίκης ή όταν επέτρεψε σε αλλοδαπούς να μετατρέψουν τον εορτασμό της Πρωτοχρονιάς, πριν δύο χρόνια στην Πλατεία Συντάγματος, σε θέατρο βίαιων διενέξεων και παρενόχλησης των παρευρισκομένων συμπολιτών μας. Πολύ λιγότερο όταν ανέχθηκε την προκλητική διαδήλωση ξένων μεταναστών - στην ουσία φιλοξενουμένων - με αλβανικές σημαίες στο κέντρο της Αθήνας!

Το ΠΑΣΟΚ δείχνει τα σημάδια της ανησυχίας αλλά και της ταραχής του ειδικά μετά τις τελευταίες δημοσκοπήσεις που αντιστρέφουν το ευνοϊκό κλίμα για την κυβερνώσα παράταξη αλλά και εξαιτίας του πυρετού των απεργιακών κινητοποιήσεων που τείνει να παραλύσει την χώρα λίγο προ των εκλογών. Είναι ωστόσο πέρα για πέρα άδικο να γίνεται διάκριση εις βάρος ενός εκ των απεργούντων κλάδων και να ξεσπά η αδυναμία της - και γιατί όχι και τα απωθημένα της;- κατά των μελών των τιμημένων Σωμάτων Ασφαλείας. Ειδικά όταν αυτού του είδους η καταστολή της απεργίας γίνεται ερήμην της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως παραπέμπει συνειρμικά και αναπότρεπτα σε άλλες πρακτικές, ολοκληρωτικές, καθ' όλα αντισυνταγματικές και φυσικά εκτός του πλαισίου των ευρωπαϊκών οδηγιών.

Εν κατακλείδι, μοιραία οδηγούμαστε στο αναντίρρητα οξύμωρο σχήμα, η κυβέρνηση των παλαιών «βομβιστών», αναρχικών, διαδηλωτών του Πολυτεχνείου του 1973 να εφαρμόζει μετά από 30 ολόκληρα χρόνια την εξίσου βίαιη καταστολή μιας απεργίας, αυτή τη φορά εναντίον των αστυνομικών. Άραγε πώς θα αξιολογούσε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αυτές τις πρακτικές του κ. Σημίτη πριν τον τιμήσει με το αξίωμα του Προέδρου;