Πού στέλνεις το παιδί σου πατέρα;

Το να μιλάει κανείς για ηγεμονία της Αριστεράς στα ελληνικά εκπαιδευτικά ιδρύματα είναι εύκολο. Είναι κάτι για το οποίο μιλούσαμε ανέκαθεν. Είναι κάτι για το οποίο δεχόμαστε παράπονα από πολλούς φίλους, οι οποίοι διαπιστώνουν αργά ή γρήγορα ότι έστειλαν τα παιδιά τους σε κάποιο προπαρασκευαστικό ίδρυμα για να γίνουν στελέχη του ΚΚΕ, του ΣΥΡΙΖΑ ή του Ινστιτούτου της Ανοικτής Κοινωνίας του Σόρος. Αντί όμως να μπαίνουμε σε αναλύσεις επί αναλύσεων, ίσως θα έπρεπε απλά να παραθέσουμε πώς σκέπτονται και τι λένε οι καθηγητές.

Ξεκινώντας από την δευτεροβάθμια εκπαίδευση, τον περασμένο Δεκέμβριο όλοι γίναμε μάρτυρες ενός άνευ προηγουμένου χαϊδέματος της «εξηγηρμένης νεολαίας από καθηγητές σχολείων, με αιχμή του δόρατος έναν επιμελώς ατημέλητο, μαλλιαρό «intellectuelle» καθηγητή, τον Τάσο Σταυρόπουλο, πρόεδρο της 5ης ΕΛΜΕ Ανατολικής Αττικής. Αυτό μας κίνησε την περιέργεια για την δράση των ΕΛΜΕ. Με αρωγό το διαδίκτυο περιηγηθήκαμε σε διάφορες ιστοσελίδες και φόρα συζητήσεων της ΟΛΜΕ και των κατά τόπους οργανώσεών της και καταλήξαμε στην λίστα συζητήσεων (mailing list) μίας ΕΛΜΕ ενός ακριτικού νησιού μας, το οποίο απέχει λίγα μίλια από τις τουρκικές ακτές.

Αφού γραφτήκαμε στην λίστα - δεν υπήρχε κάποιος περιορισμός γι' αυτό - με το ψευδώνυμο «Panos Douroudourou», διαπιστώσαμε ότι το συνδικαλιστικό όργανο των καθηγητών μέσης εκπαιδεύσεως στο νησί αυτό είχε σαν ένα από τα βασικά αντικείμενα των συζητήσεών του την κινητοποίηση μαθητών του νησιού για το ζήτημα - τι άλλο; - της Κούνεβα. Κι εκεί που σκεφτόμαστε να εγκαταλείψουμε την λίστα με τα λίγα στοιχεία που συγκεντρώναμε, ξαφνικά μία καθηγήτρια φρόντισε να μας κεντρίσει το ενδιαφέρον καταχωρώντας μία είδηση από το Indymedia με τίτλο «Βουλή κατά 14χρονων».

Αφορούσε κάποια αντιπαράθεση της διοικήσεως της Βουλής των Ελλήνων με σχολείο, του οποίου οι μαθητές μετά την επίσκεψή τους στην βουλή είχαν κατηγορήσει εγγράφως αλλά ανωνύμως για ανάρμοστη συμπεριφορά μία αστυνομικό της ασφαλείας. Η βουλή κάλεσε σε απολογία την εν λόγω αστυνομικό, όμως το ανώνυμο των καταγγελιών δεν επέτρεπε περαιτέρω ενέργειες. Καλή τη προθέσει, η βουλή ζήτησε από το σχολείο τα ονόματα των καταγγελλόντων, κάτι που θεωρήθηκε από κάποιους καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των μαθητών.

Εμείς με την σειρά μας ακολουθήσαμε την σχετική σύνδεση προς το Indymedia και πέραν της συνήθους εμπάθειας που διαπιστώσαμε στην εν λόγω καταχώρηση, συνοδευομένης από πλήθος αυτοαναιρέσεων και ανακριβειών, είδαμε και αρκετές καταχωρήσεις που εμμέσως ή αμέσως μιλούσαν για κατάργηση του πολιτεύματος, για χρήση ροπάλων, για εισβολές στις δημόσιες υπηρεσίες, με αποκορύφωμα και την ακόλουθη φράση: «Αν δεν πάρουμε την ζωή και τους νόμους στα χέρια μας και δεν γίνουμε αυτόνομοι άνθρωποι και συλλογικότητες και συνεχίσουμε να ετεροκαθοριζόμαστε από τους νόμους και τις αποφάσεις μιας ελίτ και του συστήματος που αναπαράγει προς όφελος της, τότε τέτοια περιστατικά θα είναι ο κανόνας».

Κατόπιν αυτού, ο Panos Douroudourou απευθύνθηκε στην καθηγήτρια ως «συνάδελφός» της, αμφισβητώντας το Indymedia ως πηγή της οποίας η αξιοπιστία αποδυναμώνεται από την ανωνυμία. Εξέφρασε δε, συναδελφικά και συντροφικά πάντοτε, την αγανάκτησή του που «η συζήτηση από κάτω δεν διστάζει να φτάσει στο επίπεδο αμφισβήτησης του πολιτεύματος…». Κι ενώ περιμέναμε μία απολογητική ή τουλάχιστον υπεκφεύγουσα απάντηση από την εκπαιδευτική λειτουργό, απαντά αντ' αυτής μία άλλη συνάδελφός της μεταξύ άλλων ότι: «Η αμφισβήτηση του πολιτεύματος όχι μόνο είναι σωστή, αλλά και επιβεβλημένη. Όχι μόνο στην ταραγμένη περίοδο που διανύουμε, αλλά πάντα. Γι' αυτό και αλλάξαμε πολλά πολιτεύματα μέχρι να φτάσουμε στην «δημοκρατία». Αν μας φαίνεται ότι και η τελευταία δε λειτουργεί σωστά, οφείλουμε να την αμφισβητήσουμε, μπας και οδηγηθούμε σε τίποτα καλύτερο».

Στην συζήτηση μπήκαν και άλλοι, όμως ήταν εμφανές ότι επικρατούσε ένας πανικός. Αφενός επειδή κάποιοι υπερασπίστηκαν την εν λόγω καθηγήτρια και αφετέρου επειδή η διαχείριση της λίστας άρχισε να αντιλαμβάνεται - λίγο αργά βέβαια - ότι ο «Panos Douroudourou» δεν είναι και τόσο «συνάδελφος» ούτε και «σύντροφος». Αυτό συνέβη όταν παραπέμψε τους «δασκάλους» των παιδιών των ακριτών μας στον όρκο τους να υπακούουν τους νόμους και τα ψηφίσματα του κράτους αλλά και στο Άρθρο 16 του Συντάγματος που μεταξύ άλλων λέει ότι: «H παιδεία έχει σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Ελλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και την διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες». Σε κάποιο μήνυμα μάλιστα ο Panos Douroudourou αναρωτήθηκε εύλογα: «Πως αντέχεις, με τέτοιες απόψεις, να υποκρίνεσαι καθημερινά, διαμορφώνοντας εθνικές και δημοκρατικές συνειδήσεις;»

Αυτό ήταν. Η επίκληση των νόμων και η ορθολογική αντιμετώπιση κάθε προκλήσεως είναι για τον αριστερό casus-belli. Ύστερα και απ' αυτό, ο Panos κατηγορήθηκε ότι λασπολογεί, και ότι προσπαθεί να αποπροσανατολίσει την συζήτηση από την «έγκυρη» είδηση σχετικά με την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των παιδιών που επισκέφθηκαν την Βουλή. Λίγο μετά απεκαλύφθη η ταυτότητά του - εσκεμμένα δεν την κρύψαμε καλά ώστε να αποδειχθεί και ότι για την αριστερά δεν έχει σημασία τι λέγεται αλλά από ποιους. Ο Panos Douroudourou διεγράφη από την λίστα.

Το αποχαιρετιστήριο μήνυμά του - είχαν την ευγένεια να του επιτρέψουν ένα τελευταίο - έκλεινε λέγοντας: «Έκανα χρήση ενός όπλου, του οποίου την κατάργηση ευαγγελίζομαι. Αυτό δεν είναι άλλο από την ανωνυμία. Δεν είναι άλλο απ' την κουκούλα, σαν κι αυτήν που κρύβετε επιμελώς στα συρτάρια σας για να την φορέσετε στο κάθε αφελές και ανύποπτο πιτσιρίκι, το οποίο όπως κάθε άλλο παιδί θέλει να κάνει την επανάστασή του, κρύβοντας τόνους ενέργειας. Αυτήν την ενέργεια εσείς, αντί να την μετατρέψετε σε δημιουργικότητα την μετουσιώνετε σε καταστροφικότητα και μηδενισμό. Κουκούλα όμως μπορεί να βρει ο καθένας και αυτό ελπίζω να το συνειδητοποιήσατε τις λίγες μέρες τις επικοινωνίας μας».

Με αυτόν τον «light» τρόπο θα θέλαμε να επιστήσουμε την προσοχή στους γονείς και δη σε εκείνους που ζουν σε ακριτικές περιοχές για τους κινδύνους που εγκυμονεί η αδιαφορία τους για το ποιος «διαπαιδαγωγεί» τα παιδιά τους. Υπάρχουν, βέβαια, σίγουρα κι άλλοι εν δυνάμει Douroudourou, όμως θα έπρεπε να ξυπνήσουν. Ίσως να είναι και περισσότεροι από τους λίγους αλλά συσπειρωμένους ιερείς της γενιτσαροποίησης της νεολαίας μας. Όσοι και να είναι, ωστόσο, αν δεν μπουν μπροστά, μαζί με τους γονείς που ενδιαφέρονται για το μέλλον των παιδιών μας, για το μέλλον της πατρίδας μας, τότε είναι πολλοί λίγοι.

Λέγεται ότι το Πάντειο είναι το φυτώριο των αφελληνισμένων συνειδήσεων. Βρήκαμε τον προσφάτως αποφοιτήσαντα φοιτητή Βαγγέλη Κ., ο οποίος σε μία σύντομη συνέντευξη μας σόκαρε.

Βαγγέλη, ποιοι καθηγητές κάνουν ανθελληνική προπαγάνδα στο Πάντειο;

Υπάρχουν στο Πάντειο καθηγητές, όπως ο Αλέξης Ηρακλείδης που διδάσκουν ότι τα ΣΚΟΠΙΑ πρέπει να ονομάζονται Μακεδονία και ότι δεν επέλεξαν για νονό τους την Ελλάδα και το ότι εμείς αποκαλούμαστε Έλληνες συμβαίνει κατά παραχώρηση της αντικειμενικής αλήθειας που είναι άλλη. Αποκαλώντας παράλληλα τον Κωνσταντίνο Παπαρρηγόπουλο επιστημονικοφανή εθνικιστή και ξεπερασμένο ιστοριογράφο. Ότι η Τουρκία απειλείται περισσότερο από την χώρα μας παρά το αντίθετο. Ότι είναι παράλογο να εξοπλίζονται στρατιωτικά τα νησιά μας χωρίς να έχει εκδηλωθεί πρώτα μία τουρκική στρατιωτική επιχείρηση καταλήψεώς των.

Καθηγητές όπως ο Πεσμαζόγλου που ισχυρίζεται ότι για την Μακεδονία υπάρχουν 73 διαφορετικοί χάρτες και ότι είναι παραλογισμός να διεκδικεί η χώρα μας την ελληνικότητά της Μακεδονίας και ακόμη ότι το έθνος είναι ένα συλλογικό φαντασιακό κατασκεύασμα (με λίγα λόγια επιχειρούν να βγάλουν τρελό όποιον δεν τοποθετείται στον ακραίο διεθνισμό).

Καθηγητές όπως ο Γιάννης Γιαννουλόπουλος που διδάσκει το μάθημα της ιστορίας της Αλβανίας, αλλά και Ελληνική Ιστορία και ο οποίος αποκαλεί τους Σκοπιανούς Μακεδόνες ακόμα και δημοσίως.

Καθηγητές όπως ο Δημήτρης Χριστόπουλος με το ΚΕΜΟ ο οποίος θεωρεί ότι στην Ελλάδα καταπιέζονται οι Μακεδόνες ως μειονότητα, οι οποίοι όμως δεν είναι Έλληνες και δε μπορούν να μιλήσουν την μητρική τους γλώσσα, την μακεδονική (!!!) και ότι στην Θράκη μας οι Έλληνες Μουσουλμάνοι που προστατεύονται από την Ελληνική Πολιτεία δεν είναι Έλληνες αλλά Τούρκοι και μάλιστα ότι δεν πρέπει να τους αποκαλούμε Έλληνες Μουσουλμάνους, αλλά Τούρκους κατά ευθεία παράβαση της συνθήκης της Λωζάννης που ομιλεί μόνο για θρησκευτικές μειονότητες και όχι για μία εθνική μειονότητα.

Σε τι αποσκοπεί αυτό το ανθελληνικό μένος;

Σκεφτείτε ότι οι άνθρωποι αυτοί με το λόγο και τις σκέψεις που αναπτύσσουν, δομούν κείμενα τα οποία σχηματίζουν μία νέα ελληνική ιστοριογραφία, η οποία είναι υπεύθυνη για την διαμόρφωση ενός συλλογικού ασυνειδήτου ενοχών και εντροπής για την εθνική μας ταυτότητα στο χώρο των φοιτητών κατά καταστρατήγηση του άρθρου 16 του Συντάγματος που επιτάσσει ανάπτυξη εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης ως σκοπό της δημοσίας εκπαιδεύσεως. Δεν θα εγράφοντο δε τέτοια κείμενα για την Ελλάδα από κανένα πανεπιστήμιο της Ευρώπης ή του Κόσμου. Παρόμοια πράγματα ίσως να κατεγράφοντο από κεμαλιστές στρατηγούς της Άγκυρας, από εντολοδόχους του Γκρουέφσκι και ίσως από στελέχη του UCK.

Αντίθετες φωνές δεν υπάρχουν; Τι αντιμετώπιση έχει ένας φοιτητής που θα φέρει αντιρρήσεις σε όσα διδάσκουν;

Οι άνθρωποι αυτοί, οι οποίοι τουλάχιστον στο τμήμα Πολιτικών Επιστημών και Ιστορίας πλειοψηφούν συντριπτικά, εναλλασσόμενοι μάλιστα στις θέσεις του Προέδρου και του Αντιπροέδρου του Τμήματος διώκουν συστηματικά τις πατριωτικές ιδέες των φοιτητών, τιμωρώντας την απόκλιση και επιβραβεύοντας την ευθυγράμμιση με τα καινοφανή ανθελληνικά ιδεολογήματά τους για να καταλάβετε την ιδεολογική τρομοκρατία που υφίστανται συν τοις άλλοις οι νέοι στα πανεπιστήμια σήμερα.

Αλλά το βασικό γνώρισμα όλων αυτών είναι ότι έχουν ωφεληθεί από την εξουσία, ότι έχουν πλημμελή επιστημονική κατάρτιση, ότι έγιναν καθηγητές με δημόσιες σχέσεις και ότι κάθε φορά που αδυνατούν να εξουδετερώσουν επιχειρήματα πατριωτών φοιτητών, ακολουθούν την πάγια τακτική της περιθωριοποίησής τους στα μάτια των συμφοιτητών τους, αποκαλώντας τους ακραίους ή και μεροληπτώντας στην βαθμολόγησή τους.