Περί συνωμοσιών

Η Ιστορία κινείται με συνωμοσίες. Αυτό είναι μία πραγματικότητα, είτε το θέλουμε είτε όχι. Η συνωμοσιολογία και η μπουρδολογία που συνήθως την συνοδεύει είναι αυτά που απαξιώνουν την σημασία αυτής της πραγματικότητας και είτε οδηγούν τους πολίτες στο να αρκούνται σε ό,τι τους πουλάει το σύστημα μέσα από τα μέσα μαζικής αποβλακώσεώς του, είτε στο να «ξεφεύγουν» σε άλλα μονοπάτια, που ενίοτε τους οδηγούν ακόμη και εκτός του γαλαξιακού μας συστήματος! Οι συνωμότες, όμως, είναι εδώ, δίπλα μας και αγωνίζονται συνεχώς για την επίτευξη των σκοπών τους.

Στον βαθμό που θα μπορούσαμε να προσεγγίσουμε την υπόθεση Βαρουφάκη χωρίς να κινδυνεύσουμε να απολέσουμε την όποια σοβαρότητά μας, ίσως θα μπορούσε να πει κανείς ότι μας επετράπη να δούμε κάποιες πτυχές από μία διπλή συνωμοσία. Από την μια μεριά η «συνωμοσία Σόιμπλε», με την συντεταγμένη προσπάθειά της να εκδιώξει την Ελλάδα από την «ευρωζώνη», και από την άλλη η αποσκοπούσα στο ίδιο αποτέλεσμα «συνωμοσία Βαρουφάκη», με την ερασιτεχνική προσπάθειά της να οδηγήσει αυτοβούλως την Ελλάδα εκτός αυτής. Δύο συνωμοσίες, που καταλήγουν να είναι μία, με αφετηρίες είτε απάνθρωπες οικονομικές πολιτικές, είτε ιδεοληπτικές εμμονές, αλλά που σε κάθε περίπτωση πίσω τους υποκρύπτονται οι ίδιοι οικονομικοί εγκληματίες.

Ακούστηκαν πολλά αυτές τις μέρες, σχετικά με το τι θα μας περίμενε μόλις φεύγαμε ή μόλις μας έδιωχναν από το ευρώ. Έγινε προσπάθεια να απομυθοποιηθούν οι απόψεις περί τουριστικού παραδείσου, περί ανταγωνιστικότητος των εθνικών προϊόντων κ.λπ. Φυσικά, για την άλλη άποψη, ως συνήθως, δεν δόθηκε πουθενά βήμα να στηρίξει τις απόψεις της. Αντιθέτως, οι υπερασπιστές της αποπειράθηκε να παρουσιαστούν ακόμη και ως μέλη εγκληματικής οργάνωσης. Δεν θα μπούμε στην λογική της αντιπαράθεσης των απόψεων αυτών. Μπορούμε κάλλιστα να δεχθούμε ότι οι υποστηρικτές του ευρώ έχουν δίκιο και ότι η κόλαση θα μας περίμενε ορθάνοιχτη μπροστά μας, μόλις εγκαταλείπαμε την «στοργική» αγκαλιά του κοινού νομίσματος.

Επειδή, όμως, τίποτε δεν κρατάει για πάντα, επειδή κανείς δεν μπορεί να μας εγγυηθεί ότι ένα «ατύχημα» στα διεθνή χρηματιστήρια ή στο τραπεζικό σύστημα, δεν θα επηρεάσει καθοριστικά την «ευρωζώνη» οδηγώντας την σε κατάρρευση, επειδή τέλος πάντων μπορεί ο επόμενος Βαρουφάκης να είναι πιο οργανωμένος και λιγότερο γελοίος, δεν θα πρέπει να υπάρχει πράγματι ένα Σχέδιο Β, δηλαδή ένα σχέδιο αντιμετώπισης της κόλασης που θα μας περιμένει αν κάτι από τα παραπάνω συμβεί και ξαφνικά, μέσα σε μια νύχτα, βρεθούμε χωρίς ... κοινό νόμισμα; Δεν οφείλει μία κυβέρνηση, η οποία σκέφτεται, στοιχειωδώς έστω, το συμφέρον του λαού της, να προετοιμαστεί για το ενδεχόμενο αυτό;

Και επειδή είναι σαφές ότι έχουμε να αντιμετωπίσουμε όχι αθώες περιστερές, αλλά γεράκια της παγκόσμιας οικονομίας, αδίστακτους οικονομικούς εγκληματίες, διεθνείς συμμορίες και εγκληματικές οργανώσεις που δεν διστάζουν να καταστρέψουν ολόκληρα κράτη, μία τέτοια άμυνα, είναι λογικό ότι, δεν μπορεί να οργανωθεί με τον σταυρό στο χέρι. Μία τέτοια άμυνα θα πρέπει να οργανωθεί όχι με ένα απλό hacking των ΑΦΜ των Ελλήνων φορολογουμένων, αλλά με μία εκ θεμελίων συγκρότηση ενός γενικότερου σχεδίου έκτακτης ανάγκης, που θα επιτρέψει την συνέχιση της λειτουργίας του κράτους, αλλά και θα αποτρέψει επιθετικές κερδοσκοπικές ενέργειες από εσωτερικούς και εξωτερικούς παράγοντες. Αυτό αποτελεί υποχρέωση μιας κυβέρνησης, που οι εκπρόσωποί της δεν θα κάθονται σε αναπαυτικές πολυθρόνες και χασκογελώντας να το συζητούν σε τηλεδιασκέψεις.

Είναι αδιανόητο για έναν υπουργό Οικονομικών να θεωρείται απειλή η Γενική Γραμματέας Δημοσίων Εσόδων, ως έμπιστη των διεθνών τοκογλύφων. Πώς δηλαδή πίστευε ότι θα μπορούσε να επιτύχει ο σχεδιασμός του, όταν «κολλάει» σε αυτό το επίπεδο; Αυτό δείχνει αφενός τον βαθμό διαβρώσεως του κρατικού μηχανισμού από όργανα των δανειστών, αλλά αφετέρου την σοβαρότητα της δουλειάς και της προετοιμασίας που πρέπει να προηγηθεί πριν αναλάβει κάποιος να κυβερνήσει αυτήν την χώρα. Ας τα έχουν αυτά υπʼ όψιν τους όσοι «πατριώτες» φιλοδοξούν να αναρριχηθούν σύντομα στα ύπατα αξιώματα...

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο φύλλο Αυγούστου 2015 της εφημερίδας «Ελεύθερος Κόσμος».