Ο τζίρος από το παρεμπόριο ξεπερνά τα 20 δις ευρώ Συνέντευξη του Παναγιώτη Δούμα στην εφημερίδα «Ελεύθερη Ώρα»

  • Δημοσιεύτηκε: 14 Απρίλιος 2010

    Ο Παναγιώτης Δούμας είναι έμπορος, μέλος του Δ.Σ. της Ομοσπονδίας Εμπορικών Συλλόγων Αττικής. Είναι ο ιδρυτής και ο επικεφαλής της ομάδας ΠΑΡΕΜΠΟΡΙΟ STOP!, την οποία στηρίζουν γνωστοί επιχειρηματίες της Αθήνας, οι οποίοι έχουν απηυδήσει από την κατάσταση που επικρατεί με τους παράνομους μικροπωλητές (που εξαργυρώνουν την παιδική εργασία σε χώρες του Τρίτου Κόσμου).

    Την ομάδα πλαισιώνουν και γνωστοί καλλιτέχνες, οι οποίοι βλέπουν να λυμαίνονται τον κόπο τους τριτοκοσμικοί πωλητές παράνομων CD, για λογαριασμό κυκλωμάτων που θησαυρίζουν. Στην εκδήλωση που διοργάνωσε η ομάδα για την ανάδειξη του προβλήματος, τα μέλη της δέχθηκαν επίθεση με καδρόνια από Αφρικανούς λαθρομετανάστες, που δεν δίστασαν να χτυπήσουν βάναυσα και να τραυματίσουν ακόμα και ηλικιωμένους.

    Ποια είναι η πραγματική ζημιά στο εμπόριο από τη δράση των παράνομων μικροπωλητών και του παρεμπορίου γενικότερα;

    Η ζημιά από το παρεμπόριο είναι τεράστια και με πολλά θύματα. Δεδομένου ότι ο τζίρος του πιστεύεται ότι ξεπερνά τα 20 δις ευρώ, πέραν των διαφυγόντων κερδών των εμπόρων και των συνεπειών που αυτή έχει στην αγορά εργασίας, πάνω από 7 δις είναι οι απώλειες για το ελληνικό κράτος, από την μη καταβολή φόρων και εισφορών. Αυτοί είναι, αν θέλετε, οι άμεσα θιγόμενοι.

    Θυματοποιείται, ωστόσο και η μεγαλύτερη βιομηχανία της χώρας μας, αυτή του τουρισμού. Σκεφτείτε μόνο την εικόνα που εκπέμπει η πόλη μας στους λίγους πια τουρίστες που την επισκέπτονται. Σκεφτείτε πόσο μεγαλύτερη είναι η ζημιά, αν λάβουμε υπ' όψιν μας ότι ουσιαστικά πηγαίνει χαμένη η ακριβοπληρωμένη ολυμπιακή επένδυση, της οποίας τις υποδομές θα χρησιμοποιούσαμε και μετά και τις οποίες θα ξεπληρώνουν και τα δισέγγονά μας.

    Τέλος, να μην ξεχνάμε, ότι οι μισοί τουλάχιστον μικροπωλητές βρίσκονται παράνομα στην χώρα και συντηρώντας τους με την ανοχή της παραβατικότητάς τους, τους ενθαρρύνουμε να κάτσουν εδώ και να αφαιμάσσουν τον φτωχό προϋπολογισμό μας, κάνοντας μάλιστα χρήση όλων των υποδομών, για τις οποίες ο Έλληνας ίδρωσε έναν αιώνα για να φτιάξει. Μιλάω για τα ασφαλιστικά ταμεία, για την δωρεάν νοσηλεία κ.ο.κ. Ό,τι δε μαζέψουν από χρήματα, αποστέλλεται κατά το μεγαλύτερο ποσοστό του σε τρίτες χώρες, καταδικάζοντάς μας στην αχρηματία που βιώνουμε. Μιλάμε λοιπόν για τεράστιες απώλειες...

    Γιατί, αφού τα διαφυγόντα κέρδη για την Πολιτεία, σε επίπεδο φοροδιαφυγής είναι τεράστια, δεν κυνηγάει κανείς τους παράνομους; Υπάρχει αυτό που λέμε «κύκλωμα» από πίσω;

    Το πρόβλημα του παρεμπορίου υπάρχει παντού στον κόσμο απλά μόνον εδώ δεν επιλύεται. Το παρεμπόριο είναι κι αυτό μία διάσταση του συγχρόνου δουλεμπορίου που η παγκοσμιοποίηση ασκεί μέσω της κοινωνικής μηχανικής και της τεχνητής δημιουργίας μεταναστευτικών κυμάτων. Οι μετανάστες είναι αφενός οι σκλάβοι, τα πειθήνια όργανα των μεγάλων συμφερόντων, που μπορούν εύκολα να εκτελέσουν κάθε δύσκολη αποστολή και αφετέρου, αποτελούν το νέο κοινωνικό υποκείμενο της Νέας Τάξεως, η οποία περιθωριοποιεί σιγά-σιγά τα έθνη και τους ντόπιους λαούς για να έρθει εν συνεχεία ως «σωτήρας» και να προσφέρει στους μετανάστες δικαιώματα, ψήφο, υπηκοότητα, «ιθαγένεια», σε μία νέα βάση που θα εξυπηρετεί τα συμφέροντα της άχρωμης, άοσμης αλλά και στυγνής παγκοσμιοποίησης. Όλο αυτό που γίνεται στην πλάτη μας, καλύπτεται από έναν υποκριτικό μανδύα «ανθρωπισμού». Ενός συνονθυλεύματος ιδεοληψιών, που επιβάλλονται με την επικράτηση της Αριστεράς.

    Για μένα αυτό είναι το «κύκλωμα». Είναι η Αριστερά ή η «Αριστερά» - αν θέλετε - που έχει καταστήσει το παράλογο, πολιτικά ορθό. Για μένα όσο σχετική κι αν είναι η λογική, αυτή η σχετικότητα έχει και τα όριά της. Πέρα απ' τα όρια αυτά αρχίζει είτε η βλακεία είτε ο χρηματισμός. Με λίγα λόγια, κάποιοι τα παίρνουν, ενώ υπάρχει και ένα μπουλούκι ηλιθίων, που τους ακολουθούν επειδή έχουν χάψει το παραμύθι που σας περιέγραψα πιο πάνω. Υπάρχει σίγουρα κύκλωμα!

    Η δράση της ομάδας σας έλαβε μεγάλη δημοσιότητα τα τελευταία 24ωρα. Σκοπεύετε να συνεχίσετε τις εκδηλώσεις σας για την ανάδειξη του προβλήματος; Ποια θα είναι τα επόμενα βήματα;

    Δεν θα ήθελα να αναφερθώ συγκεκριμένα, διότι ακόμη βιώνουμε τον απόηχο των γεγονότων του Σαββάτου και δεν έχουμε αποφασίσει πώς ακριβώς θα συνεχίσουμε. Το βέβαιο είναι πάντως ότι θα συνεχίσουμε. Θα συνεχίσουμε, διότι ο κόσμος μας στηρίζει. Διότι αυτοί που αντιδρούν είναι απλά κάποιοι λίγοι με τεράστια επικοινωνιακή ισχύ αλλά και την ασυλία να λένε ό,τι τους κατέβει. Η κοινωνία είναι με το μέρος μας. Απόδειξη αυτού είναι και η ανακοίνωση του Εμπορικού Συλλόγου Αθηνών, ο οποίος μας στήριξε στο ακέραιο και περιμένουμε τώρα να μπει μπροστά.

    Εκ μέρους κάποιων, γίνεται απόπειρα να συνδέσουν τη δράση σας με συγκεκριμένο πολιτικό χώρο. Τι απαντάτε;

    Όλοι έχουν σχέση με έναν πολιτικό χώρο. Έτσι κι εγώ. Είναι δικαίωμά μου. Πέραν αυτού όμως, ξεκαθαρίζω ότι η κίνησή μας δεν είναι όργανο κανενός κόμματος και ούτε θα την αφήσω να γίνει. Η προσωπική μου εμπλοκή σε αυτήν, όπως και των υπολοίπων συναδέλφων συνδικαλιστών που συμμετέχουν στο ΠΑΡΕΜΠΟΡΙΟ STOP!, είναι όχι μόνο για να υπερασπιστούμε τα συμφέροντά μας ως πολίτες και ως επιχειρηματίες αλλά και γιατί έχουμε υποχρέωση και απέναντι σε όλους αυτούς που μας ψηφίζουν στα όργανα που συμμετέχουμε. Οτιδήποτε άλλο είναι εκ του πονηρού.

    Πώς είναι η οδός Ερμού την επόμενη μέρα από τα συμβάντα;

    Σήμερα, η οδός Ερμού αλλά και το ευρύτερο κέντρο των Αθηνών θυμίζει παλιές καλές εποχές. Οι παράνομοι έμποροι έχουν απλά εξαφανισθεί. Προσπάθησαν κατά το μεσημέρι να κάνουν την εμφάνισή τους, δεν κατάφεραν όμως να στρώσουν πουθενά. Αυτό δείχνει τρία πράγματα. Το πρώτο είναι ότι η κίνησή μας έπιασε τόπο και ότι πρέπει να επαναληφθεί τόσο εδώ στην Αθήνα όσο και αλλού. Το δεύτερο ότι η πολιτεία και ο δήμος μπορούν να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα και τα περί αδυναμίας είναι παραμύθια. Και το τρίτο ότι η Αθήνα είναι πολύ ομορφότερη έτσι και αξίζει να παραμείνει έτσι, μπας και έρθει και κανένας τουρίστας το καλοκαίρι και πληρώσουμε κανά σπασμένο...


    Η συνέντευξη δημοσιεύθηκε στο φύλλο της 13ης Απριλίου 2010 της εφημερίδας Ελεύθερη Ώρα.