Έκπληκτοι διαβάσαμε τις δηλώσεις του βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Γκαλίπ Γκαλίπ στην Τουρκία. Είναι απίστευτο ένας Έλληνας υπήκοος και δη βουλευτής να προβαίνει σε τέτοιες ιταμές δηλώσεις. Δεν είναι η πρώτη φορά που η προκλητικότητα των μουσουλμάνων βουλευτών ξεπερνά τα όρια ακόμη και της ελληνικής υπομονής. Ή μήπως δεν πρόκειται για υπομονή, αλλά για απάθεια κυβέρνησης συνηθισμένης να δέχεται τα πάντα, ακόμη και βολές κατά της Πατρίδος μας από τους ίδιους τους βουλευτές της;
Πριν από χρόνια ανεξάρτητος μουσουλμάνος βουλευτής είχε προσφωνήσει τον τότε Τούρκο Πρόεδρο Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ "Πρόεδρέ ΜΟΥ" και του είχε ... φιλήσει το χέρι, όπως συνηθίζουν στην Τουρκία. Μας έχουν συνηθίσει οι μουσουλμάνοι βουλευτές να μιλούν σαν Τούρκοι υπήκοοι.
Το θέμα είναι τι κάνει το Ελληνικό Κοινοβούλιο γι' αυτή την απαράδεκτη κατάσταση. Τίποτα, απολύτως ΤΙΠΟΤΑ! Πριν τα Σεπτεμβριανά του 1955, η Κωνσταντινούπολη εξέλεγε δύο τουλάχιστον Έλληνες βουλευτές στην Τουρκική Εθνοσυνέλευση. Μπορεί κανείς να φανταστεί τι θα γινόταν, αν αυτοί οι βουλευτές είχαν αποτολμήσει κάτι ανάλογο; Όχι μόνο θα είχαν καθαιρεθεί, αλλά ενδεχομένως και καταδικαστεί σε θάνατο επί εσχάτη προδοσία.
Ο Γκαλίπ Γκαλίπ πρέπει να καθαιρεθεί ως επίορκος και να υποστεί τις συνέπειες του νόμου. Επιτέλους, πότε θα καταλάβει η κυβέρνηση ότι εξαντλούνται τα όρια υπομονής του Ελληνικού Λαού; Πότε θα καταλάβει ότι δεν μπορεί χάριν μικροκομματικών σκοπιμοτήτων να δίνει άφεση αμαρτιών σε τέτοιου είδους προκλήσεις;