Να σπάσουμε το άβατο του ΚΚΕ: Για τα 90 χρόνια από την ίδρυσή του

Στην Ελλάδα επιτρέπεται να μιλάς, να χλευάζεις και να διακωμωδείς τα πάντα, από τα εθνικά σύμβολα έως τον σταυρό, να ζητάς την κατάργηση των παρελάσεων και να δοθούν πολιτικά δικαιώματα στους μετανάστες, να τάσσεσαι υπέρ του γάμου των ομοφυλοφίλων, αλλά απαγορεύεται να μιλήσεις για την ιστορία της Αριστεράς και κυρίως να στηλιτεύσεις τα μελανά της σημεία. Αν τιμήσεις την επέτειο των Δεκεμβριανών, τους Έλληνες στρατιώτες και πολίτες που κράτησαν ελεύθερη την Αθήνα, είσαι ρεβανσιστής και ακροδεξιός. Αν τιμάς τον «Δημοκρατικό Στρατό» είσαι δημοκράτης και ασκείς ένα αναφαίρετο δημοκρατικό σου δικαίωμα.

Το ΚΚΕ εορτάζει εφέτος τα 90 χρόνια από την ίδρυσή του, λαμβάνοντας υπόψη την ίδρυση του ΣΕΚΕ το 1918. Αν ανοίξεις τον Ριζοσπάστη θα δεις πλήθος κομματικών εκδηλώσεων του ΚΚΕ ανά την Ελλάδα, διανθισμένη με αναφορές στον Δεκέμβρη και στον ηρωικό αγώνα του ΔΣΕ. Θα περίμενε κανείς ότι το ΚΚΕ θα έδραττε την ευκαιρία για να κάνει έστω και λίγη αυτοκριτική για αυτά τα 90 χρόνια. Φευ. Καμία αυτοκριτική, καμία διάθεση αναστοχασμού αυτής της πορείας, καμία συγγνώμη για λάθη και εγκλήματα. Ο χρόνος σταμάτησε στην έφοδο των μπολσεβίκων στα χειμερινά ανάκτορα.

Το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα Ελλάδος ιδρύθηκε το 1918, διακηρύσσοντας την:

• Πολιτική και οικονομική οργάνωση του προλεταριάτου σε ξεχωριστό κόμμα τάξεως για την κατάκτηση της πολιτικής εξουσίας και δημοσιοποίηση των μέσων παραγωγής και ανταλλαγής, δηλαδή την μεταβολή της κεφαλαιοκρατικής κοινωνίας εις κοινωνία κολλεχτιβική ή κομμουνιστική και
• την διεθνή συνεννόηση και δράση των εργατών

Το συνέδριο υιοθέτησε επίσης ψήφισμα ίδρυσης Δημοκρατικής Ομοσπονδίας των Βαλκανικών Κρατών και ψήφισε διαμαρτυρία «δια την μελετώμενη επέμβαση των συμμάχων στην Σοβιετική Ένωση». Εμβληματική μορφή του ΣΕΚΕ ήταν ο Αβραάμ Μπεναρόγια.

Η δεύτερη συνδιάσκεψη του ΣΕΚΕ αποφάσισε την αποστολή εκπροσώπου στην ιδρυτική συνδιάσκεψη της Βαλκανικής Κομμουνιστικής Ομοσπονδίας στην Σόφια και στην συνέχεια στην Μόσχα, στο 2ο συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς. Στο 3ο συνέδριο, Νοέμβριος 1924, το κόμμα μετονομάστηκε σε ΚΚΕ και υιοθέτησε τις αρχές του Μαρξισμού-Λενινισμού.

Θα υπενθυμίσω συνοπτικά τους «μεγαλύτερους σταθμούς» της ιστορίας της κομμουνιστικής Αριστεράς στην πατρίδα μας, για όσους έχουν αδύνατη μνήμη.

Το Κ.Κ.Ε. ιδρύθηκε ως παράρτημα της Κομμουνιστικής Διεθνούς, για αυτό τον λόγο είχε ως επικεφαλίδα του «Κ.Κ.Ε. - τμήμα της Κ.Δ.».
• Το Κ.Κ.Ε. υπονόμευσε συνειδητά τον αγώνα απελευθερώσεως του Ελληνισμού της Μικράς Ασίας (1919-1922), δηλώνοντας μάλιστα στον Ριζοσπάστη το 1935 ότι «όχι μόνο δεν λυπηθήκαμε για την αστικο-τσιφλικάδικη καταστροφή, αλλά την επιδιώξαμε κιόλας». Μετά έκανε αγώνα για τους πρόσφυγες!
• Υποστήριξε την «αυτόνομη Μακεδονία - Θράκη», πιστό στην γραμμή της Κομμουνιστικής Διεθνούς και των Βούλγαρων κομμουνιστών.
• Ο Ζαχαριάδης στην τρίτη του επιστολή, τον Νοέμβριο του 1940, πήρε θέση κατά του Ιωάννη Μεταξά, κατηγορώντας τον ότι «διεξάγει πόλεμο κατακτητικό, ιμπεριαλιστικό» εναντίον της Ιταλίας!
• Το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ καταδίωξε τις πατριωτικές αντιστασιακές οργανώσεις, αποσκοπώντας όχι στην εκδίωξη των Γερμανών, αλλά στην μπολσεβικοποίηση της Ελλάδος. Εθνικές οργανώσεις όπως ο Ε.Δ.Ε.Σ., η Ε.Κ.Κ.Α. του Ψαρρού, ο Τσαούς Αντών, ο Καραχάλιος και ο Βρετάκος στην Πελοπόννησο, η ΠΑΟ και άλλες, δέχθηκαν τις δολοφονικές επιθέσεις του.
• Τον Δεκέμβριο του 1944 αιματοκύλισε την Αθήνα, προσπαθώντας πραξικοπηματικά να ανατρέψει την νόμιμη κυβέρνηση εθνικής ενότητος του Γεωργίου Παπανδρέου.
• Τον Μάρτιο του 1946 το Κ.Κ.Ε. αρνήθηκε να συμμετάσχει στις εκλογές για να μην φανεί ότι είναι μειοψηφία στην Ελληνική κοινωνία και καταρρεύσει ο μύθος της «Εαμικής κοσμογονίας». Παράλληλα, την ίδια ημέρα στις 31 Μαρτίου, μέλη του Κ.Κ.Ε. δολοφόνησαν τους άνδρες της Χωροφυλακής στο Λιτόχωρο, προετοιμάζοντας αυτό που επακολούθησε.
• Από τα μέσα του 1946 έως τον Αύγουστο του 1949, αντί να διεκδικήσουμε τα ιστορικά δικαιώματα του Ελληνισμού σε Κύπρο και Βόρειο Ήπειρο, ως μέλη των νικητών του Β' Π.Π., αγωνιζόμασταν να κρατήσουμε ελεύθερη και Ελληνική την Βόρειο Ελλάδα από τους αντάρτες του ΔΣΕ και των κομμουνιστικών καθεστώτων που τους υποστήριζαν.
• Το 1949 τα περισσότερα τμήματα του ΔΣΕ αποτελούνταν από «σλαυομακεδόνες» που πολεμούσαν για την «αυτόνομη Μακεδονία».
• 28.000 Ελληνόπουλα απήχθησαν από τις οικογένειές τους από τον ΔΣΕ και στάλθηκαν στους «σοσιαλιστικούς παραδείσους», οδηγώντας χιλιάδες Ελληνικές οικογένειες σε διάλυση και αφανισμό.
• Το 1955, όταν ξεκίνησε ο επικός αγώνας της Ε.Ο.Κ.Α. για την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα, με αρχηγό τον Γεώργιο Γρίβα-Διγενή, ο παράνομος ραδιοσταθμός του Κ.Κ.Ε. στο Βουκουρέστι απεκάλυψε, από πηγές των Σοβιετικών μυστικών υπηρεσιών, ότι το ψευδώνυμο «Διγενής» αντιστοιχούσε στον Συνταγματάρχη Γρίβα. Έτσι, οι Άγγλοι ήξεραν ποιον κυνηγούσαν!

Μας λένε ότι ο εμφύλιος πόλεμος τελείωσε και να μην αναμοχλεύουμε το παρελθόν. Γιατί το ΚΚΕ όμως δεν ακολουθεί αυτή την παρότρυνση και εόρτασε επισήμως τα 60 χρόνια από την ίδρυση του «Δημοκρατικού Στρατού» και την έναρξη του εμφυλίου πολέμου; Ο Ριζοσπάστης της 4ης Ιουλίου 2006 είχε πρωτοσέλιδο: «Συνεχίζουμε μέχρι τη Νίκη για πάντα - για τα 60 χρόνια του ΔΣΕ»!

Η Αλέκα Παπαρήγα εγκαινίασε στις παρυφές του Γράμμου μνημείο του ΔΣΕ λέγοντας: «ο ΔΣΕ μας εμπνέει και σήμερα». Τα αριστεροκρατούμενα ΜΜΕ - ενώ τις εκδηλώσεις μνήμης των Ελλήνων αξιωματικών, στρατιωτών και πολιτών στον Γράμμο τις χαρακτηρίζουν «γιορτές μίσους» - αυτές του ΚΚΕ τις άφησαν ασχολίαστες. Προφανώς, μόνο οι πατριώτες δεν έχουν δικαίωμα να τιμούν τους νεκρούς τους.

Θα περίμενε κανείς το ΚΚΕ - 90 χρόνια μετά - να έχει αντιληφθεί τα λάθη του. Να συνειδητοποιούσε ότι τα γκούλαγκ και τον «υπαρκτό σοσιαλισμό» τα έχουν καταδικάσει η ιστορία και οι αγώνες των λαών για ελευθερία και εθνική ανεξαρτησία. Ότι ευτυχώς που μας κυβέρνησε εκείνη την περίοδο ο Σοφούλης, ο Πλαστήρας και ο Τσαλδάρης και όχι ο Ζαχαριάδης και ο Βαφειάδης, ο οποίος το βράδυ κοιμήθηκε καπνεργάτης και το πρωί ξύπνησε «στρατηγός» του ΔΣΕ και πρόεδρος της «ελεύθερης Ελλάδας».

Και έφθασε σήμερα η Νέα Δημοκρατία να εξισώνει με νομοσχέδιο στην βουλή τους αντάρτες του ΔΣΕ με τους Ελδικάριους και όσους έδωσαν την ζωή τους για την πατρίδα. Ο δε βουλευτής της Ν.Δ. κ. Καράογλου να δηλώνει ότι «ξέρει τι έπραξε κατά της Ελλάδος ο ΔΣΕ, αλλά θα το ψηφίσει με βαριά καρδιά». Αξίζει εδώ να τονισθεί η θαρραλέα στάση του ΛΑ.Ο.Σ., με τον Γιώργο Καρατζαφέρη να απαιτεί συγγνώμη από το ΚΚΕ και τον Μάκη Βορίδη να λέει ότι «το Ελληνικό κράτος καλείται να συνταξιοδοτήσει αυτούς που σήκωσαν τα όπλα εναντίον του»!

Είναι δε χαρακτηριστική και η τοποθέτηση που έκανε ο Αλέξανδρος Χρυσανθακόπουλος στην παρουσίαση του βιβλίου του Γιάννη Κολοβού στον Πειραιά, ότι με αυτό το νομοσχέδιο ετοιμάζονται να συνταξιοδοτήσουν και να «νομιμοποιήσουν» τους «Σλαβοβούλγαρους» που πολέμησαν για την απόσπαση της Μακεδονίας από τον εθνικό κορμό.

Είναι χαρακτηριστικά τα λόγια του Τάκη Λαζαρίδη από το βιβλίο του «Ευτυχώς ηττηθήκαμε σύντροφοι», από τις εκδόσεις Πελασγός του Γιάννη Γιαννάκενα. Ο Τάκης Λαζαρίδης - υιός του Γραμματέα του «Εργατικού ΕΑΜ», εκτελεσθέντος υπό των Γερμανών - καταδικασθείς ο ίδιος εις θάνατον μαζί με τον Νίκο Μπελογιάννη στην γνωστή δίκη, γράφει: «το πραγματικό ερώτημα είναι ποιος ευθύνεται για τον εμφύλιο και τις αγριότητές του. Και οι μεγάλοι ένοχοι είμαστε εμείς. Αυτή είναι η οριστική και τελεσίδικη κρίση της ιστορίας... Δεν μας έσπρωξαν λοιπόν οι Άγγλοι στον εμφύλιο. Μόνοι μας μπήκαμε στο σφαγείο. Αντί να επιδιώκουμε την ρεβάνς, αντί να παριστάνουμε τους κήνσορες και τους τιμητές, θα πρέπει να κρύψουμε το πρόσωπο από ντροπή».

Αυτός ο απολογισμός είναι μία μικρή σταχυολόγηση της «προσφοράς» του Κ.Κ.Ε. στην πατρίδα μας. Ενώ λοιπόν τα εγκλήματα και η χρεοκοπία του κομμουνισμού έχουν αποκαλυφθεί σε όλο τον κόσμο, στην Ελλάδα συνεχίζουμε να «τιμούμε» την Αριστερά και το Κ.Κ.Ε. Πάει λοιπόν ο κ. Καραμανλής να εγκαινιάσει το «Μουσείο Δημοκρατίας» στην Γυάρο, τόπος εξορίας των κομμουνιστών από την κυβέρνηση των Φιλελευθέρων του Βενιζέλου, τιμάει τους αγώνες του Λεωνίδα Κύρκου, αλλά δεν έχει επισκεφθεί τους τάφους των Ελλήνων που έπεσαν στο Θησείο, την Μουργκάνα, την Κόνιτσα, τον Γράμμο και το Βίτσι.

Διότι για να είναι πρωθυπουργός σε αυτή την χώρα έπρεπε να βρεθούν τότε Έλληνες έτοιμοι να πεθάνουν για την Ελλάδα. Και σκοτώθηκαν πολεμώντας υπό την Ελληνική σημαία. Για να υβρίζονται μετά θάνατον ως «ακροδεξιοί» και να συμψηφίζονται στις συντάξεις με τους σλαβόφωνους αντάρτες του «Δημοκρατικού Στρατού»! Αυτή είναι η κατάντια της δεξιάς παρατάξεως, αυτό είναι το όνειδος για κάθε Έλληνα πατριώτη.

Στην Ελλάδα, το ποιος έχει «νεφρά», φαίνεται στην αντιπαράθεση με την Αριστερά. Εκεί είναι το crash test, πουθενά αλλού. Το έχω πει πολλές φορές και δεν θα σταματήσω έως να γίνει συνείδηση και στον τελευταίο συναγωνιστή μας. Τον Αμερικανικό ιμπεριαλισμό, την Παγκοσμιοποίηση, την Νέα Τάξη, τις πολυεθνικές, το κερδοσκοπικό χρηματιστικό κεφάλαιο, τα αναθεματίζουν όλοι και σωστά. Από την Άκρα Δεξιά έως την Άκρα Αριστερά. Την Αριστερά όμως όλοι πρέπει να την σέβονται και να υποκλίνονται στους αγώνες της. Να την χαϊδεύουν και να ασπάζονται τις ηθικές της επιταγές. Καιρός λοιπόν να αποκαλύψουμε το πραγματικό πρόσωπο της ιστορίας του ΚΚΕ και της Αριστεράς στην πατρίδα μας. Έστω και 90 χρόνια από την ίδρυσή του.