Και η αστυνομία θέλει τον Γερμανό της

Απόγευμα Δευτέρας, 5 Ιουλίου 2004. Η Ελλάδα ετοιμάζεται να υποδεχθεί τους ήρωες της Εθνικής μας ομάδος. Η Γενική Γραμματεία Αθλητισμού έχει προαναγγείλει μία φιέστα στο Καλλιμάρμαρο για να αποδώσει τις πρέπουσες τιμές στους θριαμβευτές.

Ο γράφων, αν και πανηγύρισε μαζί με όλο τον κόσμο στο κέντρο της Αθήνας σε κάθε επιτυχία της ομάδος μας - ακόμη και στην ήττα από τους Ρώσσους, δεν είναι ο τύπος που συμπαθεί τέτοιου είδους εκδηλώσεις. Ειδικά σε τέτοιες στιγμές, όπου το αντικείμενο τις λατρείας - στην περίπτωσή μας οι παίκτες της Εθνικής - παρίσταται, η φαντασία του γεννά αγοραφοβικά αισθήματα. Παρά ταύτα, όπως και πολλοί άλλοι συμπατριώτες του, απεφάσισε να ζήσει από κοντά αυτό το γεγονός, λαμβάνοντας υπόψιν την μοναδικότητά του αλλά και την πιθανότητα να μην επαναληφθεί για τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής του.

Μετέβη λοιπόν, μετά του εταίρου ημίσεως στο Καλλιμάρμαρο στάδιο περί τις 18:35, οπότε και εξασφάλισε μία θέση με καλό οπτικό πεδίο προς την εξέδρα, όπου θα εγκαθίσταντο οι παίκτες αλλά και σε όλο το μήκος του κόκκινου χαλιού, το οποίο είχε τοποθετηθεί επί ενός λευκού χαλιού ανάμεσα στους εντυπωσιακούς φωτορρυθμικούς προβολείς που κάλυπταν όλο το μήκος των δύο πλευρών του αγωνιστικού χώρου. Η θέση αυτή είχε μοναδικό αρνητικό το γεγονός ότι ήταν στην ανατολική πλευρά των κερκίδων του σταδίου, με αποτέλεσμα ο ήλιος, που επιμόνως αργούσε να δύσει να αλλάξει το χρώμα όλων των κατ' ανάγκην εστραμμένων προς αυτόν προσώπων σε ένα ελαφρύ ερυθρό.

Περί τις 19:50 - 35 λεπτά από την άφιξη των ποδοσφαιριστών στο αεροδρόμιο - το στάδιο είχε γεμίσει με 80.000 θεατές, ενώ μετά από μισή ώρα αρχίσαμε με ανακούφιση να αποχαιρετούμε τον ενοχλητικό αττικό ήλιο, καθώς έδυε πίσω από τους κίονες του επιβλητικού Παρθενώνος. Η πομπή των θριαμβευτών της Λισσαβώνος είχε ξεκινήσει και ο κόσμος κοιτούσε με ανυπομονησία στις γιγαντοοθόνες το λεωφορείο τους να διανύει αργά αργά την διαδρομή από τα Σπάτα προς το Καλλιμάρμαρο, σταματώντας κάθε λίγο στα μπλόκα των συγκεντρωμένων πληθών που έσπευδαν να τους αποθεώσουν. Με την ίδια ανυπομονησία, παρακολουθούσαν στις οθόνες και οι λίγοι αστυνομικοί, χωρίς να αντιλαμβάνονται εκατοντάδες, ίσως και χιλιάδες άτομα να παρεισφρέουν και από τις δύο εισόδους του σταδίου, κατευθείαν στον αγωνιστικό χώρο. Περιττό να αναφερθεί ότι τα δύο διαζώματα, 1000 θέσεων έκαστο, που είχαν κρατηθεί κενά, για τους εκλεκτούς προσκεκλημένους της Γενικής Γραμματείας, τους συγγενείς των αθλητών και τους δημοσιογράφους, είχαν καταληφθεί προ πολλού, με μοναδική εξαίρεση μια δυο σειρές που εσώθησαν για λογαριασμό του πρωθυπουργού, του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως, του Αρχιεπισκόπου, της Ντόρας και της Γιάννας.

20:45. Οι τρελλά περιστρεφόμενοι προβολείς στο δάπεδο του αγωνιστικού χώρου, δεν φαίνονται πια. Οι παρείσακτοι της τελευταίας στιγμής τους ποδοπατούν μαζί με τα υψηλής τάσεως καλώδιά τους εξασφαλίζοντας το «πρώτο τραπέζι πίστα». Ο πρωθυπουργός, στην περίπτωση αυτή Υπουργός Πολιτισμού, καταφθάνει, ακολουθούμενος και από τους λοιπούς επισήμους, καταλαμβάνοντας με το ζόρι μια γωνίτσα μαζί με την σύζυγό του και τον Αρχιεπίσκοπο. Απαρατήρητος εντελώς εισέρχεται με σπορτίφ περιβολή και φωτογραφική μηχανή και ο Yorgo. Οι αστυνομικοί σπεύδουν να ανοίξουν χώρο για να περάσουν ανενόχλητοι - φευ - και η μία πλευρά του λευκού χαλιού εξαφανίζεται ως εκ θαύματος, ενώ η άλλη συρρικνούται ανησυχητικά. Περιέργως, αυτή η πλευρά φυλάσσεται το πολύ από 25 αστυνομικούς, οι οποίοι όμως ποσώς δείχνουν να ενδιαφέρονται για το τι συμβαίνει. Στο μέσο της διαδρομής από την είσοδο του σταδίου έως την εξέδρα στέκεται και κάποιος υψηλόβαθμος αξιωματικός, ο οποίος θυμίζει νηπιαγωγό, καθώς αντί να φροντίσει για την απομάκρυνση των ενοχλητικών, τους καλεί να καθίσουν οκλαδών, ζητώντας και την συνδρομή του κονφερανσιέ κ. Κωστάλα.

21:02. Καταφθάνει το πρώτο πούλμαν. Ο κόσμος νομίζει ότι πρόκειται για τους παίκτες. Νέος πανζουρλισμός, καπνογόνα, πυροτεχνήματα κλπ. Τελικά είναι οι γυναίκες των παικτών. Μία διμοιρία των ΜΑΤ έχει απλά αυξήσει την αναποτελεσματική παρουσία της αστυνομίας. Μετά από λίγο θα έλθει και μία δεύτερη. Αποτέλεσμα; Το κόκκινο χαλί δεν υπάρχει πια, ενώ η ελεύθερη πλευρά του λευκού έχει λεκιάσει από τα σοκολατούχα, τους χυμούς και τα μπουκάλια που η ανατολική κερκίδα έχει εκτοξεύσει, εναντίον όλων όσων της κρύβουν το οπτικό πεδίο.

21:55. Το νηπιαγωγείο του κυρ Πόλιτσμαν έχει αφήσει - έρποντας στην κυριολεξία κάτω από τη μύτη του - μία στενή λωρίδα φάρδους λιγότερο του μέτρου. Μετά από μισή ώρα δεν υπάρχει ούτε αυτό. Απεδείχθη ότι το χαλί εστρώθη για να μην λερωθούν οι κώλοι κάποιων. 22:35. Οι παίκτες καταφθάνουν. Ορατότης μηδέν. Ο κόσμος αδειάζει τις κερκίδες και φεύγει απογοητευμένος. 4 ώρες χαμένες για Τ-Ι-Π-Ο-Τ-Α. Ντροπή.

Είναι βέβαιο ότι ακόμη και αν εδόθη εντολή για χαλαρά μέτρα, κάποιοι, και είναι μάλλον αρκετοί, στην Ελληνική Αστυνομία, νομίζουν ότι είναι απλά δημόσιοι υπάλληλοι. Η εικόνα του εξοργισμένου Όττο Ρεχάγκελ και τα όλο απορία πρόσωπα των παικτών μας, επιτάσσει την λήψη μέτρων από την κυβέρνηση. Το κείμενο αυτό δεν θα γραφόταν, αν δεν εδίδετο έκταση από τα ίδια τα ΜΜΕ και τον φιλοκυβερνητικό τύπο για να μην πλήξει έστω και λίγο την εικόνα εν όψει Ολυμπιάδος. Μια ματιά στις φωτογραφίες, πρέπει να πείσει τον Υπουργό Δημοσίας Τάξεως να πάρει αρκετά κεφάλια. Πρέπει να πείσει και τον πρωθυπουργό ότι χρήζει τιμωρίας ο εμπνευστής αυτού του φιάσκου και αν μη τι άλλο να ζητήσει ευθύνες από τον κ. Ορφανό και την κ. Πετραλιά.

Ειδάλλως, δεν πρέπει να μας κακοφαίνεται όταν οι «ανθέλληνες» του ανά τον κόσμο τύπου μιλούν για την αδυναμία μας να προστατεύσουμε το κοινό και τους αθλητές της Ολυμπιάδος, την στιγμή που δεν μπορούμε να φροντίσουμε ούτε για τους δικούς μας. Ο τίτλος «και η αστυνομία θέλει τον Γερμανό της» ακουγόταν από πολλά στόματα τη Δευτέρα το βράδυ, δεν είναι δικής μας εμπνεύσεως.

Η στάση της Αστυνομίας στην συγκεκριμένη περίπτωση πέραν του ότι ταλαιπώρησε όλους όσους ήθελαν να τιμήσουν με την παρουσία τους την Εθνική ομάδα, διακινδύνευσε τόσο την ασφάλεια του κοινού, όσο και την ακεραιότητα των αθλητών και του ιδίου του πρωθυπουργού. Δεν υπήρχε δυνατότητα εξόδου από το στάδιο, κάποιος έπαθε καρδιακό επεισόδιο και χρειάστηκε μισή ώρα για να εξέλθει και άλλο τόσο για να μπορέσει να απομακρυνθεί το ασθενοφόρο. Κόσμος είχε ανέβει στους πυλώνες των προβολέων, ενώ το πλήθος πατούσε πάνω σε καλώδια υψηλής τάσεως. Σε περίπτωση σοβαρού ατυχήματος - πολύ πιθανό υπό αυτές τις συνθήκες - οι άτυχοι θα άφηναν τα κοκαλάκια τους εκεί μέσα. Τι άλλο πρέπει να γίνει δηλαδή για να πάει κάποιος από αυτούς τους άχρηστους σπίτι του;