Θα ξυπνήσει η Δύση;

Αφού ένας Βρετανός στρατιώτης, που φορούσε ένα μπλουζάκι της φιλανθρωπικής οργάνωσης «Βοήθεια για τους Ήρωες», δέχθηκε επίθεση με αυτοκίνητο, μαχαιρώθηκε, τεμαχίστηκε με μεγάλα μαχαίρια και μπαλτά και αποκεφαλίστηκε, η κυβέρνηση των Συντηρητικών ενημέρωσε τους στρατιώτες ότι είναι καλύτερα να μην κυκλοφορούν με στολή στους δρόμους της βρετανικής πρωτεύουσας.

Και οι δύο δολοφόνοι τραυματίστηκαν και συνελήφθησαν από την αστυνομία. Ο ένας φωτογραφήθηκε και βιντεοσκοπήθηκε. Το μήνυμά του: «Υπάρχουν πολλοί, πολλοί στίχοι στο Κοράνι που λένε ότι πρέπει να τους πολεμήσουμε, όπως μας πολεμάνε. Οφθαλμός αντί οφθαλμού και οδόντα αντί οδόντος. Ζητώ συγγνώμη από τις γυναίκες που έπρεπε να δουν αυτό σήμερα, αλλά και στην γη μας οι γυναίκες βλέπουν τα ίδια. Ο λαός σας δεν θα είναι ποτέ ασφαλής».

Σύμφωνα με το τηλεοπτικό δίκτυο ITV, ο άλλος δολοφόνος, με τα χέρια να στάζουν αίμα, ωρυόταν: «Ορκιζόμαστε στον Παντοδύναμο Αλλάχ ότι ποτέ δεν θα σταματήσουμε να σας πολεμάμε». Και οι δύο δολοφόνοι είναι μουσουλμάνοι προσήλυτοι αφρικανικής καταγωγής, γεννημένοι στην Βρετανία.

Την Τετάρτη επίσης, η Στοκχόλμη και τα προάστιά της ζούσαν την 4η νύχτα ταραχών, βανδαλισμών και εμπρησμών από όχλους μετανάστών, που διαμαρτύρονταν για τον φόνο από την αστυνομία ένας 69χρονου που κρατούσε ένα μεγάλο μαχαίρι. «Έχουμε θεσμικό ρατσισμό», δήλωσε ο Ραμί Αλ-Χασίμι, ιδρυτής μίας οργάνωσης για την «κοινωνική αλλαγή».

Η Σουηδία ρατσιστική; Ανάμεσα στις ανεπτυγμένες χώρες, η Σουηδία κατέχει την 4η θέση στην αποδοχή αιτήσεων για άσυλο και την 2η σε σχέση με τον πληθυσμό της. Είναι πράγματι οι Σουηδοί το πρόβλημα στην Σουηδία;

Την ίδια ημέρα, που συνέβαιναν αυτά τα περιστατικά, η εφημερίδα «Washington Post» δημοσίευσε πρωτοσέλιδη φωτογραφία του Ιμπραήμ Τοντάσεφ, δασκάλου πολεμικών τεχνών και φίλου του Ταμερλάνου Τσαρνάεφ, ο οποίος, μαζί με τον αδελφό του Τζοχάρ, πυροδότησε τις βόμβες στο μακελειό του Μαραθώνιου της Βοστόνης. Ο Τοντάσεφ, ένας ακόμα Τσετσένος, πυροβολήθηκε και σκοτώθηκε από πράκτορες του FBI, αφού αποκαλύφθηκε η συνεργασία του με τον Ταμερλάνο σε μια τριπλή δολοφονία στο Ουάλθαμ της Μασαχουσέτης.

Αν και ο Ταμερλάνος είχε γίνει εξτρεμιστής και η Μόσχα είχε προειδοποιήσει για αυτό, είχε διαφύγει της προσοχής των αμερικανικών αρχών. Ακόμα και αφού ταξίδεψε στον Καύκασο για 6 μήνες, προσπάθησε να επικοινωνήσει με εξτρεμιστές και επέστρεψε στις ΗΠΑ, ο Ταμερλάνος δεν παρακολουθείτο από την Ασφάλεια. Ο πατέρας του, αφού του χορηγήθηκε πολιτικό άσυλο, πήγε πίσω στην ίδια περιοχή, από την οποία υποτίθεται είχε φύγει ως πολιτικός πρόσφυγας. Η μητέρα του είχε συλληφθεί για κλοπή σε υπεραγορά. Ωστόσο, τίποτα από αυτά δεν ώθησαν τους αξιωματούχους των ΗΠΑ να πιάσουν τον Ταμερλάνο, έναν τζαμπατζή της κοινωνικής πρόνοιας, και να τον διώξουν μαζί με όλο του το σόι έξω από τις ΗΠΑ.

Άραγε η Δύση θα αντιληφθεί την νέα εποχή στην οποία έχουμε εισέλθει ή θα επιμείνει σε πολιτικές μετανάστευσης που ανήκουν σε μία εποχή που έχει τελειώσει εδώ και καιρό; Ήταν το 1965, στις «αλκυονίδες μέρες» του προγράμματος «Μεγάλη Κοινωνία» του Αμερικανού προέδρου Λίντον Τζόνσον, όταν ο Τεντ Κένεντυ οδήγησε το Κογκρέσο στην κατάργηση μιας πολιτικής που είχε περιορίσει την μετανάστευση επί 40 χρόνια, ενώ απορροφούνταν και αμερικανοποιούνταν τα εκατομμύρια μεταναστών που είχαν έρθει μεταξύ 1890 και 1920.

Η παράγραφος περί «εθνικής προέλευσης» του μεταναστευτικού νόμου του 1924, καθόριζε ότι τα πλοία που κατέπλεαν σε λιμάνια των ΗΠΑ, έπρεπε να μεταφέρουν μετανάστες από τις χώρες προέλευσης των προηγούμενων μεταναστών. Μας άρεσε να είμαστε αυτό που ήμασταν. Η μεταναστευτική πολιτική είχε γραφεί για να ενισχυθεί ο δυτικός προσανατολισμός και ρίζες της Αμερικής, το 90% του πληθυσμού της οποίας καταγόταν το 1960 από την Γηραιά Ήπειρο.

Αλλά από το 1965, η πολιτική μετανάστευσης καθοδηγείται από ανθρώπους που απεχθάνονται αυτή την Αμερική και θέλουν να δημιουργήσουν ένα νέο έθνος που θα μοιάζει λιγότερο με την Ευρώπη και περισσότερο με την Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ. Θέλουν να τελειώσει η ιστορία της Αμερικής ως το μεγαλύτερο και ισχυρότερο δυτικό έθνος και να την κάνουν ένα πολυεθνικό κράτος, μια νέα κοινωνία και έναν νέο λαό, φυλετικά, εθνικά, θρησκευτικά και πολιτιστικά πιο πολύμορφο από οποιοδήποτε κράτος της γης.

Πίσω από αυτό το όραμα βρίσκεται μία ιδεολογία: Ότι η Αμερική δεν είναι μια φυσιολογική χώρα του αίματος και του εδάφους, με ιστορία και ήρωες, αλλά ένα κράτος στο οποίο όποιος έρχεται απ' όπου έρχεται, σηκώνει το χέρι του και ορκίζεται πίστη στην Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας και την Διακήρυξη των Δικαιωμάτων καθίσταται, εκ των πραγμάτων, όχι απλά πολίτης, αλλά Αμερικανός. Αλλά αυτό δεν είναι πιο ακριβές από το να πούμε ότι όποιος φτάνει από την Αφρική ή την Μέση Ανατολή στο Παρίσι και σηκώνει το χέρι του για να δηλώσει υποταγή στην Χάρτα των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου γίνεται Γάλλος.

Ποιος είναι ο κίνδυνος στον οποίον η Αμερική και η Δύση παρασύρονται; Οι δεσμοί φυλής, θρησκείας, εθνικότητας και πολιτισμού κυριαρχούν στην ανθρωπότητα και διαλύουν χώρες και ηπείρους. Καθώς φέρνουμε εδώ ανθρώπους από όλον τον κόσμο, αυτοί δεν αφήνουν πίσω όλες τις παλιές τους φιλίες και έχθρες. Πολλοί τις μεταφέρουν, μερικές φορές σε χειμερία νάρκη, μέσα στις καρδιές τους. Αν φέρουμε στην Αμερική, που πλήττεται από την πολιτική πόλωση, την ρητορική του μίσους και τον πολιτιστικό πόλεμο, λαούς από όλες τις πλευρές κάθε σύγκρουσης που ταλαιπωρεί την ανθρωπότητα, που νομίζουμε ότι θα καταλήξει αυτό το πείραμα;

Το νομοσχέδιο για την λαθρομετανάστευση που συζητείται στην Γερουσία, με την νομιμοποίηση 11 έως 12 εκατομμυρίων λαθρομεταναστών που είναι ήδη εδώ και εκατομμυρίων συγγενών τους στις πατρίδες τους, μπορεί να σημάνει το τέλος κάτι σημαντικότερου από το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα.