Η ιδεολογία της Δεξιάς

  • Δημοσιεύτηκε: 10 Νοέμβριος 2007

    Η Ελλάς είναι μία από τις ελάχιστες χώρες, αν όχι η μοναδική, η οποία ζει κάτω από την καταθλιπτική επιρροή της Αριστεράς. Οι οργανικοί διανοούμενοι της χώρας μας (πανεπιστημιακοί, συγγραφείς, δημοσιογράφοι), όλοι όσοι διαμορφώνουν τους όρους του δημοσίου διαλόγου, ανήκουν στην Αριστερά. Δείτε τα αποτελέσματα των εκλογών στους πανεπιστημιακούς καθηγητές και τους δημοσιογράφους της ΕΣΗΕΑ, νομίζει κανείς ότι βρισκόμαστε σε χώρα του υπαρκτού σοσιαλισμού.

    Είναι μύθος ότι η Δεξιά δεν έχει ιδεολογία, ότι δεν διαθέτει διανοουμένους και ιδεολογικο-ιστορικές παρακαταθήκες. Στην Δεξιά ανήκαν από τους Παλαμά και Ελύτη έως τους Κόντογλου και Καραγάτση. Όλες αυτές οι σκέψεις προέκυψαν διαβάζοντας το δοκίμιο του Χρήστου Γούδη «Ανατομία της Δεξιάς» (εκδόσεις Κάκτος) και από την εκτεταμένη συνέντευξη που έδωσε στην εφημερίδα «Ελεύθερος Κόσμος». Για όσους δεν γνωρίζουν ο Χρήστος Γούδης είναι διακεκριμένος πανεπιστημιακός, διατέλεσε στέλεχος του επισήμου μορφωτικού ιδρύματος της Νέας Δημοκρατίας (Ίδρυμα Κωνσταντίνος Καραμανλής), πριν ενταχθεί στον ΛΑ.Ο.Σ., κοσμώντας το ψηφοδέλτιο Επικρατείας μας. Σήμερα είναι Πρόεδρος του Ιδρύματος «Ίων Δραγούμης», το οποίο προορίζεται να είναι η επίσημη «δεξαμενή σκέψεως» του ΛΑ.Ο.Σ.

    Σε αυτό το δοκίμιο ο Χρήστος Γούδης εξηγεί περιεκτικά τις αξίες και τις ιδέες της Δεξιάς. Και αυτές είναι δύο: το Έθνος και η Ελευθερία. Γύρω από αυτές τις αξίες ξεδιπλώνεται η δεξιά σκέψη και ιδεολογία, με αυτές τις αξίες η Δεξιά νοηματοδοτεί το περιβάλλον της και αντιπαρατίθεται στην Αριστερά. Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι ο άνθρωπος μόνο εντός της εθνικής του κοινότητος αποκτά πολιτιστικό περιεχόμενο που υπερβαίνει την βιολογική του αυτοσυντήρηση. Ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται τον κόσμο και το περιβάλλον του με όρους εθνικούς.

    Όλα αυτά εγγράφονται στο προσωπικό του πνευματικό, ψυχολογικό και πολιτιστικό DNA. Για αυτό τον λόγο ο άνθρωπος δεν γεννιέται λευκό χαρτί (tabula rasa), αλλά γίνεται φορέας ενός εθνικού πολιτισμού από την γέννησή του. Ο πλούτος και η ομορφιά της ζωής είναι η ποικιλομορφία, η διαφορετικότητα. Αν δεν υπήρχαν τα έθνη και οι εθνικοί πολιτισμοί ο άνθρωπος θα ήταν ένα κακέκτυπο ομοίωμα. «Πορεύεστε ανάμεσα στα έθνη» είπε ο Χριστός στους μαθητές του.

    Το Έθνος και η Πατρίδα διασφαλίζει στον άνθρωπο και την ελευθερία του. «Χωρίς ελεύθερη πόλη δεν υπάρχει ελεύθερος πολίτης», γράφει η Ζακλίν ντε Ρομιγί. Και ελεύθερος είναι ο άνθρωπος που έχει επίγνωση της ιδιοπροσωπείας του, του ξεχωριστού πολιτισμού του. Ο ελεύθερος άνθρωπος έχει ταυτότητα, ρίζες, παρελθόν. Οτιδήποτε άλλο αλλοτριώνει τον άνθρωπο, τον απογυμνώνει από το δικό του αξιακό σύστημα και τον μετατρέπει σε ένα άβουλο καταναλωτή μέσα στην χοάνη της παγκοσμιοποιήσεως.

    Για αυτό τον λόγο οι θέσεις της Αριστεράς είναι βαθύτατα ανήθικες, διότι βλέπουν τον άνθρωπο ως μία βιολογική μονάδα, ξεκομμένο από τις πολιτιστικές αξίες που προσλαμβάνονται μέσω του Έθνους. Το βιβλίο και ο λόγος του Χρήστου Γούδη επαναφέρουν στο προσκήνιο της ζώσες ιδέες της Δεξιάς. Μίας Δεξιάς ανατρεπτικής, ριζοσπαστικής, με αίσθηση της ιστορίας και του προορισμού της, μίας Δεξιάς που εναρμονίζει την νεωτερικότητα με την παράδοση. Για το Έθνος και την Ελευθερία.


    Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο φύλλο της 11ης Νοεμβρίου 2007 της εβδομαδιαίας εφημερίδος Ελεύθερος Κόσμος.