Η ενδοεκκλησιαστική αναταραχή

Οι νέοι μητροπολίτες Σύρου, Σιδηροκάστρου και Χαλκίδος.

Πολύς λόγος γίνεται τελευταία για την ενδοεκκλησιαστική αναταραχή, δίδεται μεγάλη έμφαση από τα ηλεκτρονικά κυρίως ΜΜΕ στην αντιπαράθεση του Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου με τον πνευματικό του πατέρα, τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Πειραιώς Καλλίνικο και μία επιστολή του Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου, η οποία, κατά τους σχετικούς με τα εκκλησιαστικά, ήλθε σε πολλή κρίσιμη ώρα να ταράξει το ήδη τεταμένο κλίμα στην Διαρκή Ιερά Σύνοδο (ΔΙΣ).

Η Εκκλησία της Ελλάδος είναι ένας οργανισμός διοικούμενος δημοκρατικά. Είναι λοιπόν φυσικό να υπάρχουν και διαφωνίες εκεί όπου υπάρχει η πολυφωνία. Ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Χριστόδουλος έχει αποδείξει ότι γνωρίζει να χειρίζεται τα θέματα αυτά με σύνεση και αποφασιστικότητα μοναδική. 'Αρα, πολλή φασαρία για το τίποτα εκ μέρους των καναλιών.

Ευθύς ως ανέλαβε την Αρχιεπισκοπή, ο κ. Χριστόδουλος έδειξε ότι δεν είναι άνθρωπος που υποτάσσεται στον αυταρχισμό του καθεστώτος Σημίτη και αυτό ενόχλησε το κυβερνών κόμμα. Περισσότερο, όμως, το ενόχλησε το γεγονός ότι ο νέος προκαθήμενος της Ελλαδικής Εκκλησίας δεν αρθρώνει λόγο μόνο θρησκευτικό, αλλά και πατριωτικό, κάτι που δεν συνηθίζει η παρούσα κυβέρνηση, καθώς ο κ. Σημίτης έχει δηλώσει «αλλεργικός» στις πατριωτικές κορώνες! Λέει δηλαδή ο Αρχιεπίσκοπος αυτά που δεν λέει η κυβέρνηση, ως θα όφειλε, και δεν κάμπτει την οσφύν και τον αυχένα, ως είθισται παρά των κυβερνώντων κυρίως μετά το 1995, χρονιά κατά την οποία, κακή τη μοίρα, ανέλαβε πρωθυπουργός ο κ. Σημίτης.

Τέλος, έρχομαι στην επιστολή Βαρθολομαίου. Γιατί άραγε τάραξε την ήδη ταραγμένη ΔΙΣ «ανάβοντας φωτιές», όπως λένε τα ΜΜΕ, αλλά και γιατί εστάλη ακριβώς τώρα που η Εκκλησία της Ελλάδος διέρχεται κάποια κρίση; Δεν θα έπρεπε ένας σώφρων και στοργικός Ιεράρχης, ο οποίος θέλει παρά πάντων να αναγνωρίζεται ως ο Πατήρ της Ορθοδοξίας, να βοηθήσει σιωπών στην επίλυση των προβλημάτων της την έστω και αποσκιρτήσασα κόρη, αντί να τις δημιουργεί διαρκώς προβλήματα πότε με τις απαιτήσεις του για τις «Νέες Χώρες», πότε για το ότι εδώ ή εκεί μνημονεύουν τον Αρχιεπίσκοπο και όχι αυτόν (οποίον δίδαγμα ταπεινοφροσύνης...) και πότε με επιστολές που "συμπτωματικώς" έρχονται σε ακατάλληλο για την Ελληνική Εκκλησία χρόνο και για τις οποίες μόνο το ΠΑ.ΣΟ.Κ. μπορεί να χαίρεται και οι «πράσινοι» Ιεράρχες του, τους οποίους τόσο συχνά από τηλεοράσεως βλέπουμε να δίνουν το χείριστο παράδειγμα «μαϊντανών» που άλλο σκοπό δεν έχουν από το να κατακρίνουν τον Πρωθιερέα τους;

Ο Ελληνικός Λαός, του οποίου η συντριπτική πλειονότης ασπάζεται την Ορθόδοξη Χριστιανική Πίστη, ξέρει να κρίνει και γι' αυτό τάσσεται παρά τω πλευρώ του Μακαριωτάτου Χριστοδούλου, τον οποίο τιμά, αγαπά και σέβεται, όχι μόνο σαν Ιεράρχη, αλλά και σαν φλογερό πατριώτη και διψά να ακούσει από τα χείλη του αυτά που δεν τολμούν να εκστομίσουν οι ψοφοδεείς πολιτικοί μας.