Η απέραντη υποκρισία της Αριστεράς

Παρακολούθησα αυτές τις ημέρες τους ανθρώπους του Συνασπισμού να διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους αρνούμενοι τις σχέσεις τους με τους τραμπούκους των Εξαρχείων και καταδικάζοντας δήθεν τις βίαιες συμπεριφορές των αναρχικών, των αντιεξουσιαστών και του λοιπού παρακράτους. Τι ψεύτες! Τι υποκριτές! Τι δειλοί!

Αφού λοιπόν ουδεμία σχέση έχουν με όλα αυτά, αφού είναι υπέρ του νόμου και της τάξεως, τότε γιατί εκδίδουν ανακοινώσεις για τους προφυλακισμένους αναρχικούς; Για να επισπευσθεί η δίκη τους και να μην παραμένουν προφυλακισμένοι, ως απήντησε ο δήθεν σοβαρός κ. Παπαδημούλης; Και αφού κόπτονται για την διάρκεια της προφυλακίσεως, τότε γιατί η ανακοίνωση ήταν για αυτούς τους συγκεκριμένους και δεν ήταν γενικά για τους προφυλακισμένους;

Αφού λοιπόν δεν έχουν καμία σχέση με αυτούς, τότε γιατί η ιστοσελίδα τους έχει σύνδεση με την ιστοσελίδα που κατ' εξοχήν φιλοξενεί απόψεις της ακροτάτης Αριστεράς και των αναρχικών, μαζί με φωτογραφικό υλικό από τις επιθέσεις των τραμπούκων στην Αμάρυνθο και στο βιβλιοπωλείο του Γεωργιάδη;

Η βαθιά αντιδημοκρατικότητα της Αριστεράς, όχι απλώς σε ένα ιδεολογικό επίπεδο, αλλά ακόμη χειρότερα σε ένα επίπεδο προσωπικό, σε ένα επίπεδο προσωπικής ευγένειας, φαίνεται από τον τρόπο που μιλούν σε όσους τους ασκούν κριτική: αρνείται ένας εκπρόσωπος των φοιτητών της άκρας Αριστεράς να μιλήσει με τον Α. Γεωργιάδη γιατί είναι εθνικιστής και ρατσιστής. Ποιός μιλάει; Ο υποστηρικτής του Μάο, του Πολ Ποτ, του Στάλιν, των Χμερ, του Βελουχιώτη και των λοιπών φονιάδων των λαών που ο καθένας από δαυτούς έχει ξεκληρίσει μυριάδες ανθρώπων εν ονόματι του κομμουνισμού και της πανανθρώπινης ευτυχίας.

Παρεμβαίνει σε τηλεοπτική εκπομπή ο Πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ. Γ.Καρατζαφέρης, ευρωβουλευτής, πολιτικός αρχηγός, εκφραστής του 4,4% των Ελλήνων, σύμφωνα με τις Ευρωεκλογές, και δυσανασχετεί η κ. Κούρτοβικ γιατί του παρέχεται αφειδώς χρόνος για να εκφράσει τις απόψεις του, η στάση της δε είναι απαξιωτική απέναντι στον αιρετό εκπρόσωπο του λαού ενώ η ίδια εκπροσωπεί τον εαυτό της, άντε και μερικούς ομοιδεάτες της.

Η αλήθεια όμως είναι μία, απλή και γνωστή εδώ και χρόνια: η Αριστερά στην Ελλάδα δεν ανήκει στην ουμανιστική σοσιαλιστική παράδοση. Η παράδοση της είναι η παράδοση του κομμουνιστικού κινήματος με τις διάφορες εσωτερικές του διασπάσεις και αντινομίες, είναι δε συνδεδεμένη με την επαναστατική βία, με την βίαιη ανατροπή του καθεστώτος, με την επιβολή της δικτατορίας του προλεταριάτου στην οποία δήθεν θα οδηγήσει η επαναστατική πρωτοπορία.

Μία τέτοια ιδεολογική παράδοση, που μέσα στην κοινωνία αναζητά ταξικούς εχθρούς, που στην πραγματικότητα του έθνους αναγνωρίζει ψευδοιδεολογήματα, που αναγνωρίζει ως μοναδική αλήθεια τα θέσφατα του κόμματος, δεν γεννά ανοχή, διάλογο, ευγένεια, δεν γεννά σεβασμό του αντιπάλου, δεν γεννά καν ιπποτισμό στην αναμέτρηση και στην αντιπαράθεση, δεν γεννά γενναιότητα στην μάχη και ηρωισμό. Γεννά δειλούς τρομοκράτες που εκτελούν ανυπεράσπιστα θύματα, γεννά ψεύτες πολιτικούς που δεν αναλαμβάνουν την ευθύνη των πράξεών τους, γεννά ορδές τραμπούκων που λεηλατούν μαγαζιά και ξυλοκοπούν ανυπεράσπιστους πολίτες και τρομοκρατούν όσους θεωρούν πολιτικούς τους αντιπάλους, γεννά με δυό λόγια την πολιτική πρακτική της Αριστεράς σε ολόκληρο τον κόσμο με απολύτως ομοιόμορφο τρόπο.

Αν ο Συνασπισμός έχει σχέση με τους κουκουλοφόρους; Μα αποτελούν την πιο προχωρημένη έκφραση των θεωριών του, αποτελούν την μάχιμη πρωτοπορία του, την πρώτη γραμμή του, αυτούς που είπαν ότι η ώρα της επανάστασης είναι τώρα ενώ οι κομματικές γραφειοκρατίες αποφάσισαν μια αναβολή. Η διαφορά των κουκουλοφόρων από την θεσμική, κομματική Αριστερά είναι η διαφορά στο timing της επανάστασης. Για μένα ένα και μόνο είναι το ερώτημα σχετικά με τους κουκουλοφόρους: γιατί ο λαός εξακολουθεί να ανέχεται την κυβέρνηση που ανέχεται αυτούς και τους συμπαραστάτες τους;