Η Συντηρητική Ελληνική Νεολαία

Το ΒΗΜΑ, στις 12 Νοεμβρίου, παρουσίασε μία μεγάλη έρευνα του Παντείου Πανεπιστημίου, με θέμα τις αξίες των Ελλήνων μαθητών του Λυκείου. Οι Έλληνες μαθητές τάχθηκαν κατά 58% υπέρ της μειώσεως του αριθμού των μεταναστών στην πατρίδα μας, 65% υπέρ της μεγαλύτερης αστυνομεύσεως, 32% υπέρ μίας περισσότερο θρησκευτικής αγωγής στα σχολεία. Το σχόλιο του Βήματος, ότι «η ξενοφοβία έχει ριζώσει για τα καλά στην συνείδηση των εφήβων», δείχνει τον πανικό και την αμηχανία του «προοδευτικού τύπου» στα ευρήματα της έρευνας.

Αξίζει να δούμε και το ποιους θεσμούς εμπιστεύονται περισσότερο οι μαθητές: τις Ένοπλες Δυνάμεις 29%, την Δικαιοσύνη 24%, την Εκκλησία 20%, την Αστυνομία 18%, ενώ το «τοτέμ» της Αριστεράς - τους συνδικαλιστές - μόνο 9% και τα κόμματα 2%. Βλέπουμε λοιπόν ότι οι μαθητές συντάσσονται με τους «συντηρητικούς θεσμούς» (Στρατός, Εκκλησία κ.λπ.), θεσμούς που συνδέονται με την Πατρίδα, την πειθαρχία και την ιεραρχία. Αντιλαμβάνομαι το πολιτισμικό σοκ που θα ένιωσε κάθε «προοδευτικός» διαβάζοντας την έρευνα στο Βήμα.

Στο ίδιο φύλλο, ο εκσυγχρονιστής Νίκος Μουζέλης, έγραφε μύδρους κατά της εθνοκεντρικής παιδείας του Ελληνικού σχολείου, η οποία - κατ' αυτόν - είναι «ασύμβατη με μία μη-ανατρέψιμη πολυπολιτισμική κατάσταση». Κάποιος να πει στον κ. Μουζέλη ότι στην δημοκρατία δεν υπάρχουν αναπόδραστες πολιτικές. Όλη η έρευνα καταρρίπτει την προπαγάνδα και τις μυθοπλασίες της μεταπολιτευτικής Αριστεράς. Παρά την διεθνιστική πλύση εγκεφάλου από τους «προοδευτικούς» δημοσιογράφους, «διανοουμένους», δασκάλους και διαμορφωτές της κοινής γνώμης, η Ελληνική νεολαία παραμένει πιστή στις εθνικές αξίες και παραδόσεις.

Οι αξίες του «κοινωνικού συντηρητισμού» είναι κυρίαρχες στην Ελληνική νεολαία. Η φιλοπατρία, η οικογένεια, ο φυσιολογικός έρωτας, η υπεράσπιση της εθνικής κοινωνίας από τον πολυπολιτισμό, η ατομική επίδοση ως κριτήριο αξιοκρατίας, είναι το πλαίσιο αξιών μέσα στο οποίο σκέπτεται, δρα και συμπεριφέρεται ο Έλληνας έφηβος. Οι εικόνες λοιπόν των καταληψιών και του ελεγχομένου από το ΚΚΕ «συντονιστικού» τους, οι αριστεριστές που καίνε την Αθήνα, αποτελούν ισχνή μειοψηφία. Όπως πολύ σωστά έγραψε ο Γιάννης Πρετεντέρης: «πως μπορούμε να αποκτήσουμε καλύτερα σχολεία και πανεπιστήμια, όταν η κυρίαρχη ρητορική στον χώρο της εκπαίδευσης είναι ρητορική Κνίτη της δεκαετίας του '70;»

Στην Ελλάδα αυτές οι αξίες δεν έχουν πολιτική εκπροσώπηση - πλην του ΛΑ.Ο.Σ. - διότι όλα τα κόμματα βρίσκονται στο κέντρο και αριστερά του πολιτικού φάσματος. Όλοι θέλουν να τα έχουν καλά με τα αριστερά ΜΜΕ, τους αριστερούς δημοσιογράφους, τους αριστερούς «οργανικούς διανοουμένους». Την ίδια ώρα όμως η Ελληνική κοινωνία επιζητά την Ρήξη και την Ανατροπή. Και αυτό το εκφράζει σε κάθε δημοσκόπηση και έρευνα.

Όποιος συγκρουσθεί με την κατεστημένη Αριστερά θα βρεθεί στην πρωτοπορία του Ελληνικού λαού. Θα εκφράσει τα αιτήματα και τις αγωνίες της «σιωπηλής πλειοψηφίας» η οποία εργάζεται, μορφώνεται και δημιουργεί την ίδια ώρα που οι «προοδευτικοί» διασύρουν και χλευάζουν κάθε αξία, εκφράζοντας τις ιδεολογικές τους εμμονές. Ας τολμήσουμε την «τομή στην συνέχεια» και θα νικήσουμε. Και μαζί μας θα νικήσει η Ελλάδα.