Η Νέα Αριστερά

Η παραδοσιακή Αριστερά ήταν συνδεδεμένη με την «δικτατορία του προλεταριάτου», τον «προλεταριακό διεθνισμό» και την υπεράσπιση της Σοβιετικής Ενώσεως, και έθετε το ερώτημα του «ποιος ελέγχει τα μέσα παραγωγής». Επάνω σε αυτό το ερώτημα περιστρεφόταν η αριστερή σκέψη και δράση.

Όλα αυτά έως το 1989. Με την πτώση του τείχους του Βερολίνου ξεπήδησε από τις στάχτες του μαρξισμού-λενινισμού η Νέα Αριστερά, απότοκος του Μάη του '68. Η διαφορά αυτής της Αριστεράς με την παραδοσιακή είναι θεμελιώδης. Διότι η Νέα Αριστερά δεν έδινε βάση στον έλεγχο της οικονομίας και στην κρατικοποίηση των παραγωγικών μέσων, αλλά στην ολική μεταστροφή των κοινωνικών αξιών του δυτικού πολιτισμού. Η Νέα Αριστερά θέτει στο στόχαστρό της την καταστροφή του εθνικού κράτους και των εθνικών αξιών, θεωρώντας - όπως ο Αντόρνο και ο Χάμπερμας - τα έθνη ως «ιστορικό αναχρονισμό»! Οτιδήποτε υπονομεύει την εθνική συνοχή χαιρετίζεται ως πρόοδος για την ανθρωπότητα.

Η μετα-μαρξιστική Αριστερά δεν μιλάει πλέον για σοσιαλισμό, για κρατικά ελεγχομένη οικονομία. Η πολιτική της ατζέντα είναι άλλη: νομιμοποίηση των μεταναστών, παροχή σε αυτούς πολιτικών δικαιωμάτων, διαχωρισμός κράτους - Εκκλησίας, πολύ-πολιτισμική εκπαίδευση, αναγνώριση του δικαιώματος του γάμου και υιοθετήσεως παιδιών σε άτομα το ιδίου φύλου. Αυτή η Αριστερά είναι κόπια της αμερικανικής Αριστεράς του Δημοκρατικού κόμματος.

Για αυτό τον λόγο η Νέα Αριστερά τάχθηκε στο πλευρό των ΗΠΑ όταν βομβάρδισαν την Σερβία στο όνομα της προστασίας των μουσουλμάνων, γι' αυτό χειροκρότησε την ισοπέδωση του Ιράκ στο όνομα της εγκαθιδρύσεως της δημοκρατίας. Η Νέα Αριστερά αγκάλιασε αμέσως την νέα θρησκεία των «οικουμενικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων», όπως παλαιότερα εξυμνούσε την παγκόσμια επανάσταση. Το λεξιλόγιο άλλαξε, αλλά οι διεθνιστικές εμμονές της Αριστεράς παραμένουν αναλλοίωτες.

Στην Ελλάδα αυτή η Νέα Αριστερά εκφράζεται από το ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου και τον ΣΥΝ. Αντί ο κ. Παπανδρέου να πάει να μιλήσει στους ανέργους στο Πέραμα, πήγε στους Αφρικανούς μετανάστες στο Γουδί, αντί ο κ. Αλαβάνος να ασχοληθεί με το κλείσιμο των εργοστασίων της Βορείου Ελλάδος, φέρνει στο Κοινοβούλιο νομοσχέδια για την μετατροπή της Ελλάδος σε ένα άθρησκο κράτος, λες και το πρόβλημα της χώρας είναι η Εκκλησία. Αυτά όμως είναι τα νέα ιδεολογικά πιστεύω της Αριστεράς. Δεν είναι η υπεράσπιση της εργατικής τάξεως, αλλά των μεταναστών και των διαφόρων ποικιλώνυμων μειονοτήτων.

Η εργατική τάξη, τα λαϊκά κοινωνικά στρώματα δεν έχουν να περιμένουν τίποτα από την Αριστερά. Η μόνη ελπίδα είναι το πατριωτικό κίνημα και ο ΛΑ.Ο.Σ., είναι η σύζευξη του εθνικού με το κοινωνικό. Ο Γ.Καρατζαφέρης άνοιξε έναν δρόμο για όλους τους Έλληνες, χωρίς διακρίσεις και περιορισμούς, χωρίς ιστορικά διαβατήρια. Ας τολμήσουμε να τον διαβούμε μαζί του.