Τα γεγονότα στον Εχίνο της Ξάνθης έγιναν αφορμή για προβληματισμό, όχι τόσο σχετικά με το τί ακριβώς συνέβη, όσο για την προσπάθεια εκμεταλλεύσεώς τους από τους καθοδηγητές της μουσουλμανικής μειονότητας και για τους διαφαινόμενους πλέον σχεδιασμούς της Τουρκίας στην περιοχή της Θράκης μας, ενόψει και της επικείμενης αποφάσεως της Ε.Ε. για την επικύρωση της ενταξιακής της διαδικασίας. Η δημιουργία δυσμενών εντυπώσεων διεθνώς σε βάρος της χώρας μας, σαφώς και ανήκει στο ίδιο πλαίσιο προκλήσεων με τις παραβιάσεις στο Αιγαίο.
Τα όσα συνέβησαν (αλλά και τα όσα ... δεν συνέβησαν!) στην ορεινή κωμόπολη του νομού Ξάνθης των 5.000 ψυχών εμπεριέχουν όλα τα στοιχεία μίας καλοστημένης τουρκικής προβοκάτσιας, ανάλογης με αυτήν τής τοποθετήσεως εκρηκτικού μηχανισμού στο φερόμενο ως "σπίτι του Μουσταφά Κεμάλ" στην Θεσσαλονίκη, πριν 50 περίπου χρόνια, γεγονός που οδήγησε στο πογκρόμ και στον ξεριζωμό των τελευταίων χιλιάδων Ελλήνων της Κωνσταντινουπόλεως ("Σεπτεμβριανά"). Το ότι αποκαλύφθηκε πως τον μηχανισμό τον τοποθέτησε πράκτορας της τουρκικής Μυστικής Υπηρεσίας Πληροφοριών, ο οποίος αργότερα υπουργοποιήθηκε, κανείς πλέον δεν το θυμάται...
Στην περίπτωση του Εχίνου πλάστηκε ένα παραμύθι, αυτό της ... ημίγυμνης γυναίκας, η οποία ετοιμαζόταν να γυρίσει ... πορνό μέσα στο ιερό τέμενος του Εχίνου! Όλη η ιστορία υποτίθεται πως ξεκίνησε από κάποιον 16χρονο που της έκανε παρατήρηση και αυτή δεν υπάκουσε. Ο 16χρονος τόσες μέρες τώρα δεν φάνηκε πουθενά, όλοι όσοι αναφέρονται με απόλυτη βεβαιότητα στο γεγονός δηλώνουν ότι "άκουσαν" ή πληροφορήθηκαν για το γεγονός αυτό από τρίτους κ.λπ. Το ότι όλη αυτή η ιστορία ξεπερνά τα όρια του παραλόγου δεν έχει καμμία σημασία για όσους αψήφιστα την υιοθέτησαν και την αναπαρήγαγαν σε τηλεοπτικά παράθυρα. Τόσο ο Τούρκος πρόξενος, ο οποίος "συμπτωματικά" βρισκόταν εκείνες τις ώρες στον Εχίνο, όσο και ο πολύς Ντουκιαντζή (ο δήμαρχος του χωριού), αλλά και ο γνωστός "μετριοπαθής" δημοσιογράφος (ανταποκριτής τουρκικού καναλιού στη Θράκη και εκδότης της τουρκόφωνης εφημερίδας "Τρακιανίν Σεσί"), εκτουρκισμένος Πομάκος, Αμπντουλχαλίμ Ντεντέ, ακόμη και ο επίσης "μετριοπαθής" εκδότης της εφημερίδας της Θράκης "Dialog", Ομέρογλου, μίλησαν από την πρώτη στιγμή, χωρίς καμμία επιφύλαξη, για την απίθανη ιστορία της "ημίγυμνης" ηθοποιού!
Εντυπωσιάζει επίσης το γεγονός της άμεσης κινητοποιήσεως των κατοίκων της περιοχής, όχι μόνο του Εχίνου αλλά και γύρω χωριών, οι οποίοι σε χρόνο μηδέν περικύκλωσαν και προπηλάκισαν το τηλεοπτικό συνεργείο και τους ηθοποιούς. Για όσους γνωρίζουν την περιοχή και το οδικό της δίκτυο, είναι σαφές ότι κάτι τέτοιο δεν γίνεται μέσα σε λίγα λεπτά.
Είναι χαρακτηριστικό επίσης, ότι για πρώτη φορά ακούστηκε στη Θράκη η κραυγή "Αλλάχ ακμπάρ" (ο Θεός είναι μεγάλος), κάτι που πρέπει να μας βάλει σε ιδιαίτερες σκέψεις και ανησυχίες. Το ίδιο φυσικά ισχύει και για το ιδιαίτερα εκδηλωτικό μίσος που ζωγραφιζόταν στα πρόσωπα των "αγανακτισμένων" μουσουλμάνων της περιοχής.
Εδώ θα πρέπει να τονίσουμε ότι οι Πομάκοι της Θράκης μας είναι ιδιαιτέρως ευσεβής πληθυσμός και ασκούν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα με ευλάβεια, αλλά μέχρι σήμερα δεν είχαν παρατηρηθεί φαινόμενα φονταμενταλισμού. Βεβαίως, ο εκτουρκισμός τους έχει προχωρήσει σε μεγάλο βαθμό, χωρίς πάντως να απουσιάζουν συγκινητικές νησίδες αντιστάσεως στην αλλοτρίωση της πολιτισμικής τους ταυτότητας, όπως στα χωριά Σμίνθη και Γλαύκη και αλλού, ακόμη και μέσα στην "σφηκοφωλιά" του Εχίνου, όπου κάποιοι Έλληνες Πομάκοι εξακολουθούν να αντιστέκονται εγκαταλελειμμένοι από την επίσημη ελληνική πολιτεία, που επιμένει να κρύβεται πίσω από το δάχτυλό της, αρνούμενη να δεχτεί την πραγματικότητα και να επέμβει, έστω και καθυστερημένα, για την ανατροπή αυτής της λυπηρής καταστάσεως. Με την επικράτηση των ισλαμιστών στην Τουρκία, αλλά -φυσικά- και με την αγαστή συνεργασία τους με τους στρατοκράτες της Άγκυρας, το έργο της διεισδύσεως στον πομακικό πληθυσμό έγινε ακόμη πιο εύκολο. Δυστυχώς, η ελλαδική πολιτεία περί άλλων τυρβάζει και θυμάται την περιοχή μόνο στις προεκλογικές περιόδους, όπου παίζει τα γνωστά άθλια μικροκομματικά παιχνίδια της συναλλαγής με τις προξενικές αρχές τής γείτονος.
Η Τουρκία φυσικά έχει μακρόπνοη πολιτική και σχεδιασμό για την περιοχή και χρησιμοποιεί την μουσουλμανική μειονότητα όχι ως "γέφυρα φιλίας" (όπως βλακωδώς αρέσκονται να την αποκαλούν οι πολιτικάντηδες της χώρας μας), αλλά ως αιχμή του δόρατος της επιθετικής της πολιτικής. Γι αυτό και αναδεικνύεται ως ιδιαιτέρως άστοχη, ανόητη και προκλητική η αντίδραση του "θρακολόγου" (;) κ. Μ. Έβερτ, ο οποίος έσπευσε αμέσως να καταδικάσει και να χαρακτηρίσει ανόητους και επικίνδυνους τους ηθοποιούς. Ανόητη και επικίνδυνη, όμως, είναι μόνον η πολιτική των κυβερνήσεων των δύο μεγάλων κομμάτων, μέλος των οποίων εχρημάτισε και ο κ. Έβερτ, που οδήγησαν την κατάσταση στη Θράκη στο σημερινό αδιέξοδο. Δεν είναι δυνατόν να αναζητούνται ευθύνες από τους απλούς πολίτες, όταν η επίσημη πολιτεία όχι μόνον ανέχεται τόσα χρόνια την δράση των πρακτόρων της Άγκυρας στην περιοχή, όταν τα ελεγχόμενα από αυτήν ΜΜΕ δίνουν άκριτα βήμα σ' αυτούς και στους συνοδοιπόρους τους, χαρακτηρίζοντάς τους ακόμη και ως "προοδευτικούς" και "σώφρονες", ενώ από την άλλη εξοβελίζουν και αφορίζουν οποιαδήποτε πατριωτική φωνή που επισημαίνει τα ολέθρια σφάλματα της (μη) πολιτικής τους στην περιοχή, που οδηγεί καθημερινώς τους Έλληνες Πομάκους στην θανατερή αγκαλιά της Τουρκίας.
Δεν θα είμαι από αυτούς που θα υποστηρίξουν την υποβάθμιση του ζητήματος, ώστε να ξεχαστεί "για το καλό της περιοχής και την συνέχιση της ομαλής συμβιώσεως των δύο ετερόδοξων στοιχείων". Αντιθέτως, θεωρώ ότι δόθηκε μία πολύ καλή ευκαιρία για να αναδειχθεί το πρόβλημα στις πραγματικές του διαστάσεις και να λάβει επιτέλους μέτρα μία κυβέρνηση που θα είναι αποφασισμένη να το λύσει. Φτάνει πια η ανοχή στη δράση των πρακτόρων. Να κλείσει αμέσως το τουρκικό προξενείο της Κομοτηνής, αυτή η πληγή στο σώμα της Ελληνικής Θράκης, που μόνο δεινά σωρεύει στην ομαλή συμβίωση Χριστιανών και Μουσουλμάνων Ελλήνων. Να ασκηθούν αποτελεσματικές διώξεις εναντίον όσων υπονομεύουν το ομαλό κλίμα, είτε με την αρθρογραφία τους είτε με την πολιτική τους δράση είτε ακόμη και με την αντιποίηση αρχής˙ πώς είναι δυνατόν, λ.χ. να υποδέχεται το συνεργείο ο ψευδομουφτής Αγγά, να τους ξεναγεί εμφανιζόμενος σαν ο ... πνευματικός και πολιτικός ηγέτης της περιοχής, ενώ και το ελληνικό κράτος αναγνωρίζει "ντε φάκτο" χρόνια τώρα όλες τις παράνομες δραστηριότητές του; Όταν ο Αγγά την επόμενη μέρα από πρόβατο μετατράπηκε σε ... λύκο (το ... γκρίζο χρώμα στο παλτό του τού προσέδωσε μία άγρια ομορφιά!), τότε πια ήταν πολύ αργά για αντίδραση. Και αν τώρα στα δόντια του βρέθηκαν κάποιοι ταλαίπωροι ηθοποιοί και σκηνοθέτες, είναι σίγουρο ότι αν η πολιτική της Ελλάδος στην περιοχή δεν αποκτήσει εθνικό χαρακτήρα, το επόμενο δάγκωμά του θα πονέσει πολύ περισσότερο...