Ελλάς: χώρα ηλικίας 13 ετών!

«Αυτή είναι η Ελλάδα. Είτε μας αρέσει, είτε δεν μας αρέσει. Μια χώρα που κατά πλειοψηφία κατοικείται από ανθρώπους μίζερους, μισαλλόδοξους, ιδιοτελείς, συντηρητικούς, ανασφαλείς και φοβισμένους. Αλλά μια χώρα που έχει μάθει να κοροϊδεύει τον εαυτό της, να ζει με ψεύτικα πιστοποιητικά και να βαυκαλίζεται με πλαστά γαλόνια». Ι.Πρετεντέρης, Το Βήμα της Κυριακής, 9/11/2003

Από την αποστροφή του σοφολογιοτάτου κ. Πρετεντέρη που διαβάσατε προηγουμένως, μπορείτε πλέον να διαπιστώσετε το ορμητικό ποτάμι του ... φιλελληνισμού που έχει παρασύρει το μείζον τμήμα του κατεστημένου τύπου στη χώρα μας. Επίσης από τους ιδίας αντιλήψεως και κοσμοθεάσεως συντάκτες -ομολόγων του κ. Πρετεντέρη- διαφόρων εντύπων, μπορείτε να εμβαθύνετε σε αντιλήψεις του τύπου: «Αν απελαθούν οι λαθρομετανάστες ποιός θα μαζεύει τις ελιές; Ποιός θα μας χτίζει τα σπίτια; Ποιός θα κάνει τις χειρωνακτικές εργασίες; Οι Έλληνες δεν ασχολούνται μ' αυτά, θέλουν τα γραφεία».

Δεν χρειάζεται να σημειωθεί πως αυτές οι απόψεις κυκλοφορούν ευρέως και στην «αγορά», από τους γνωστούς κύκλους που ονειρεύονται μια Ευρώπη κι έναν κόσμο πολυ-πολιτισμικό, ήτοι απολιτισμικό και απολίτιστο. Ακούγοντάς τους σχηματίζεις την εντύπωση ότι η Ελλάδα ήταν ένας χέρσος τόπος, άκτιστος, ακαλλιέργητος και υποβαθμισμένος μέχρι που ήλθε το ανθρώπινο μάννα εξ ουρανού, οι ορδές των πεινασμένων και ταλαιπωρημένων ανθρώπων και δημιούργησαν χώρα από το τίποτα. Αν τους πιστέψεις, θα νομίσεις ότι η ελληνική ιστορία ξεκινάει από το 1990, τότε που ο αποστάτης της ΝΔ, Αντώνης Σαμαράς, άνοιξε διάπλατα τις συνοριακές πύλες για να περάσουν οι αλλοδαποί σωτήρες του έθνους μας. Αν δώσεις έστω και ίχνος σημασίας στα λόγια των αγοραίων τύπων της αγοράς που αναφέραμε προηγουμένως, θα καταλήξεις στο συμπέρασμα πως οι Έλληνες μόλις ανακάλυψαν τα οπωροκηπευτικά, τις οικοδομές, το μπογιάτισμα των οικιών τους και άλλα καθημερινά. Πριν την ημερομηνία-ορόσημο, το 1990, τίποτε δεν κινείτο στην Ελλάδα. Ούτε ένα σπίτι χτισμένο. Ούτε μία πατάτα φυτεμένη. Ούτε ένα εργατικό χέρι στα -ανύπαρκτα- εργοστάσια. Ούτε ένας καλός μαθητής, αριστούχος, στα σχολεία. Απολύτως τίποτε! Με λίγα λόγια, η Ιστορία του Ελληνικού Έθνους δεν είναι μεγαλύτερη των 13 ετών!

Κι όμως, απ' ό,τι θυμάμαι τη δεκαετία του '80 και απ' ό,τι άκουγα για το παρελθόν, και λαχανικά τρώγαμε, και οικοδομές έβλεπα, και εργοστάσια υπήρχαν και δημόσια έργα γίνονταν. Οι καλοθελητές πρέπει να ζούσαν σε μια άλλη Ελλάδα, σ' έναν άλλο κόσμο, σε μια διαφορετική κοινωνία. Μάλιστα, αν τους ακούσουμε προσεκτικά θα οδηγηθούμε στο να σκεπτόμαστε ότι δεν υπήρχαν και ανθρώπινα δικαιώματα μέχρι να λάμψει στο πολιτικό ορίζοντα της χώρας η ΑΕΚΑ, ο Μπίστης, ο Πρετεντέρης και οι άλλοι χορηγοί της κακοδαιμονίας μας.

Ωστόσο, η πραγματικότητα και η αληθινή ζωή, κυλά και εξελίσσεται ερήμην των επίδοξων διαμορφωτών της κοινής γνώμης. Το διαζύγιο που έχει πάρει ο λαός από τα ΜΜΕ, την οικονομική, πολιτική και πνευματική «ελίτ» είναι στα όρια του μη συναινετικού. Μετά από λίγο καιρό μάλιστα, όταν θα έχει καταλαγιάσει ο κουρνιαχτός της «Μεγάλης Ιδέας» των εργολάβων και των σιδερένιων κυριών, το διαζύγιο αναμένεται να εξελιχθεί σε οικογενειακό δράμα.

Οι σοφολογιότατοι οι οποίοι κτίζουν πολυτελείς οικίες λες και θα ζήσουν για πάντα και τρώνε λες και δεν υπάρχει αύριο, δεν έχουν αντιληφθεί το τραγικό μέλλον που τους περιμένει στην επόμενη στροφή της Ιστορίας. Οι ίδιοι με τα χεράκια τους γράφουν το δυσάρεστο τέλος του σεναρίου που βιώνουν (προς το παρόν ευχάριστα) τόσο πολύ καιρό. Αν η πείνα, η ανεργία, η ανασφάλεια και η ιδεολογική τρομοκρατία που έχουν επιβάλλει στην κοινωνία συνδυαστεί με κάποιο μεγάλο γεγονός που θα έχει διαστάσεις σοκ για τον ελληνικό λαό, κανένα τηλεοπτικό παράθυρο δεν θα βρεθεί για να τους σώσει από τη λαϊκή οργή και αγανάκτηση. Είναι πολύ αργά πλέον για να αλλάξουν στάση. Είναι επίσης πολύ αργά και για όλους εμάς που δεν μας αρέσει το σενάριο. Το τραπέζι στρώθηκε, οι παραγγελίες έγιναν, το τσιμπούσι πραγματοποιήθηκε, κι έρχεται ο λογαριασμός. Ας πρόσεχαν κι ας προσέχαμε...