Βίτσι και Γράμμος: ιστορικοί χώροι τιμής και μνήμης

Πληροφορήθηκα προ ημερών ορισμένα γεγονότα, αλληλοσυσχετιζόμενα μεταξύ τους, τα οποία για πολλοστή φορά με προβλημάτισαν σε σημείο οργής.

Πρώτο: η υπερψήφιση από τους περισσότερους ευρωβουλευτές της Ελλάδος στην ΕΕ μιας εθνοπροδοτικής έκθεσης για τους Σκοπιανούς προκειμένου να εισαχθούν με όποιο όνομα για το κράτος τους, την Βαρντάρσκα. Την δημοσίευση με χρηματοδότη το νεοελληνικό κράτος σε ξένο περιοδικό διεθνούς «κύρους» και αναγνωσιμότητας άρθρου που προβάλει χάρτη των Σκοπιανών με σύνορα που φτάνουν στον Όλυμπο.

Δεύτερο: η παρέμβαση του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας ανάδειξης της νήσου Γυάρου σε χώρο ιστορικής μνήμης, ενώ παράλληλα ο Γράμμος και το Βίτσι έχουν ανεπίσημα και επίσημα αποχαρακτηρισθεί ως γιορτές μίσους αφημένες στην λήθη και πρόσφατα στις εμπρηστικές διαστροφές.

Τρίτο: αρχίζουν τεχνικές εργασίες οδοποιίας στον οδικό επαρχιακό άξονα από Φλώρινα προς Καστοριά, που περνάει από το Βίτσι με παράλληλη απαγόρευση από την μία κατεύθυνση των οχημάτων για ένα τρίμηνο. Υπόψιν διόλου τυχαία, παρατεταμένης προεκλογικής περιόδου, σε λίγες εβδομάδες θα τελεσθεί επιμνημόσυνος εκδήλωση για τους πεσόντες Έλληνες οπλίτες και αξιωματικούς που έδωσαν το αίμα τους εκεί ψηλά στο Βίτσι κατά την λήξη του ξενοκίνητου αλληλοσπαραγμού στην νεωτέρα μεταπολεμική περίοδο της Ελληνικής ιστορίας μας.

Η μεγάλη μερίδα των Ελλήνων πατριωτών αισθάνεται προδομένη, απογοητευμένη και απελπισμένη, από την υποκρισία, την ελεεινή πολιτική μικροπολιτική σκοπιμότητα και την προκλητικότατη συμπεριφορά των πολιτικών μας, πλην ελαχίστων πατριωτικών εξαιρέσεων, όπως του Λαϊκού Ορθοδόξου Συναγερμού του Γ.Καρατζαφέρη. Σε αυτό μερίδιο ευθύνης έχει και ο Ελληνικό λαός ο οποίος σε κάθε εκλογική αναμέτρηση τους δίνει ασυλλόγιστα με την ψήφο του την πάγια εντολή να συνεχίζουν τις μικροπολιτικές επιπολαιότητες και εθνοπροδοτικές πράξεις τους βάσει των κελευσμάτων των ξένων δυνάμεων ενάντια στην ιστορία, τον πολιτισμό, την εθνική αξιοπρέπεια, το πατριωτικό φρόνημα και την κοινωνική δικαιοσύνη.

Παρ' όλα αυτά έπρεπε ένας χώρος να αναδειχθεί σε χώρο ιστορικής μνήμης, αυτός στον αιματοβαμμένο Γράμμο και στο Βίτσι για να υπενθυμίζει, να είναι παράδειγμα προς αποφυγή στις επερχόμενες γενεές Ελλήνων το μεγάλο έγκλημα της ξενοκίνητης αλληλο-εξόντωσης των Ελλήνων μεταξύ των προς χάριν ξένων συμφερόντων, από πολιτικά κόμματα όργανά τους, με σκοπό την με κάθε τρόπο εδραίωση στον τόπο κατανομής εξουσίας. Μετά την αποτυχία του κομμουνιστικού χώρου να εδραιωθεί με δημοκρατικές διαδικασίες μετά την λήξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, οι τότε κομμουνιστές ηγέτες τους αφιονισμένοι για εξουσία, εντολοδόχοι της Γ' Διεθνούς και κατ' εντολή της μαμάς Ρωσίας αποφάσισαν την ένοπλο αντίδραση, «αντάρτικο» το ονόμασαν, δεν δίστασαν να υποταχθούν και να ευθυγραμμισθούν με συντρόφους τους από όμορες κομμουνιστικές χώρες (την Αλβανία, την Γιουγκοσλαβία, την Βουλγαρία) στην διεξαγωγή καθαρά πολεμικών επιχειρήσεων αποστολών ενάντια στο επίσημο κράτος της Ελλάδος, ακόμη και με το προδοτικό αντάλλαγμα την ανεξαρτητοποίηση της ελληνικής Μακεδονίας μας και προσχώρηση της στο λεγόμενο Ανατολικό μπλοκ των εξαρτημένων χωρών στην Ρωσία.

Τι τραγική ειρωνεία σήμερα μισό αιώνα μετά πόσο έχουν αντιστραφεί οι όροι και οι σφαίρες επιρροής. Τα τότε γεγονότα πόσο ομοιάζουν ίσως με τα σημερινά γεωπολιτικά παιχνίδια εις βάρος της Ελλάδος και της Μακεδονίας μας; Ας αναλογισθούν οι τότε αντάρτες κομμουνιστές ποιοι ήσαν, τι ρόλο έπαιζαν, τι οραματιζόντουσαν, τι σχεδίαζαν οι ερυθροί ηγέτες πίσω από τις πλάτες τους; Πού κατέληξαν αυτοί και οι οικογένειές τους στο λεγόμενο παράδεισο που ευαγγελίζονταν η μαμά Ρωσία; Πόσοι από αυτούς κατέληξαν σαν αποπλανημένες παρθένες σε στρατόπεδα διακομιδής τους στην μακρινή Σιβηρία να δουλεύουν στα παγωμένα γκούλαγκ ή στις μακρινές στέπες της Ρωσίας μόνο και μόνο διότι κατάγονταν από την Ελλάδα; Ποιοι ήταν αλήθεια αυτοί οι ηγέτες και αντάρτες, τι είχαν διαπράξει στον άμαχο ελληνικό πληθυσμό, τι υπηρεσίες προσέφεραν στην πατρίδα μας και όχι στις Διεθνείς, που θέλουν να τιμηθούν σήμερα στην Γυάρο και στην Μακρόνησο; Αλήθεια ποιος Έλληνας κομμουνιστής πατριώτης ανέβηκε στα βουνά για να πολεμήσει ενάντια στην πατρίδα του προκειμένου να γίνει η Μακεδονία μας επαρχία της νότιας Γιουγκοσλαβίας και σήμερα να ήταν νότια επαρχία των σημερινών Σκοπίων, της Βαρντάρσκας; Αγνοούσαν οι σύντροφοι όταν ήσαν αντάρτες τις βλέψεις του Τίτο για την Μακεδονία μας; Αγνοούσαν την μεγάλη, κομμουνιστική πάντα, Μακεδονία που ορεγόταν ο Τίτο, ο Ζαχαριάδης και ο Στάλιν σαν τα όρνεα πάνω από την πατρίδα μας;

Σήμερα σχεδόν μισό αιώνα μετά αντικρίζοντας εκείνο το λιτό μνημείο στο Βίτσι και ένα μισοχτισμένο εξωκλήσι συναισθανόμαστε πόσα τραγικά σφάλματα και φρικαλεότητες διαπράχθηκαν. Πόσο άδικο για την ιστορία και μοναδικό φαινόμενο στον κόσμο οι νικητές του στρατού του επίσημου κράτους να θεωρούνται μισητοί και οι ξενοκίνητοι ηττημένοι αντάρτες τιμημένοι. Πρέπει όμως οι σημερινοί Έλληνες πολιτικοί και πολίτες να ομολογήσουν όχι την μισή ιστορική αλήθεια, αλλά ολόκληρη όπως επιτάσσει η ιστορία. Το Βίτσι και ο Γράμμος είναι ιστορικοί χώροι τιμής και μνήμης διότι εκεί Έλληνες στην καλύτερη ηλικία τους πολέμησαν θυσιάστηκαν, αλλά και νίκησαν όχι τον αντίπαλο Έλληνα που παρασυρόμενος από τις κομμουνιστικές θεωρίες και ουτοπικούς οραματισμούς ήταν στο αντίπαλο χαράκωμα κατόπιν σωρείας αδελφοκτόνων πράξεων, αλλά νίκησαν τον ξενοκίνητο αλληλοσπαραγμό στον βωμό ξένων επιδιώξεων για την Μακεδονία μας και την Ελλάδα μας. Απλοί Έλληνες στρατιώτες και αξιωματικοί που πολέμησαν για την πατρίδα μας αποτρέποντας σχέδια διαμελισμού της πατρίδος μας, ακρωτηριασμού της Μακεδονίας μας από την κομμουνιστική ουτοπία και την ακραία σταλινικής προελεύσεως πολιτική τυραννία.

Αναγκαία η μνήμη και όχι η λήθη των Ελλήνων για αυτούς τους ιστορικούς ιερούς τόπους αντίστασης και άμυνας στον κομμουνιστικό διεθνισμό και σήμερα σύμβολα νέες Θερμοπύλες στην ισοπέδωση και στις ορέξεις της νέας διεθνιστικής παγκοσμιοποιημένης απεθνοποιητικής αταξίας, πάλι στον βωμό ξένων συμφερόντων τα οποία με τα ίδια κίνητρα από αντίθετες κατευθύνσεις θέλουν να ξεχάσουμε και να τις θεωρήσουμε ως γιορτές μίσους, οι οποίες αναμοχλεύουν εμφυλιοπολεμικά πάθη. Όχι είναι το Βίτσι και ο Γράμμος στέκονται εκεί ψηλά αγέρωχα σαν το φτερούγισμα των αετών να μας θυμίζουν τι μεγάλο έγκλημα είχε σχεδιασθεί προκειμένου σήμερα τα σύνορα της Ελλάδος να συνταυτίζονται με τους επαίσχυντους αλυτρωτικούς ιμπεριαλιστικούς χάρτες των Σκοπιανών. Να μας θυμίζουν το αίμα που έδωσαν οι προγόνοι μας προκειμένου εμείς να ζήσουμε ελεύθεροι και όχι σκλαβωμένοι γενίτσαροι των Σκοπίων ή χρεοκοπημένων από τον κομμουνισμό κρατών του πάλαι ποτέ ανατολικού μπλοκ.