Ασέβεια και πολιτιστική βαρβαρότητα στην Τίρυνθα

Η ιστορική και αρχαιολογική αξία της Τίρυνθας, το μεγαλείο του ιστορικού παρελθόντος της και η σημασία της σαν κομμάτι του πολιτισμού μας, αποτελούν παρακαταθήκη για μας τους Έλληνες, ειδικούς ή μη σε θέματα που αφορούν αμιγώς την επιστήμη της αρχαιολογίας. Θα περίμενε λοιπόν ο καθένας τον δέοντα σεβασμό και ενδιαφέρον προς αυτόν τον ιερό τόπο, τόσο από το ΥΠ.ΠΟ. και τους αρμοδίους φορείς, όσο και από αυτούς που επισκέπτονται την Ακρόπολη της Τίρυνθας, καθώς και τον θολωτό τάφο που βρίσκεται ένα περίπου χιλιόμετρο μακρύτερα.

Επισκεπτόμενος όμως τον αρχαιολογικό χώρο είδα πράγματα που προκαλούν θλίψη, συζητώντας δε με ανθρώπους της περιοχής έμαθα περισσότερα που με εξόργισαν. Δεν θα σταθώ στην ελλιπή σήμανση για να βρει κάποιος την είσοδο, ούτε στην μη ύπαρξη τουαλέτας, ούτε στο ότι οι φύλακες σε ενημερώνουν ότι με δική σου ευθύνη εισέρχεσαι στο χώρο εξ΄ αιτίας του κινδύνου της πτώσης λίθων απ΄ τα Κυκλώπεια τείχη.

Θα σταθώ σε μία είδηση που «αλίευσα». Με την εισήγηση κάποιας κυρίας αρχαιολόγου κόπηκαν δένδρα από τον αρχαιολογικό χώρο ώστε να φυτεύσουν ένα ειδικό είδος χλόης, η οποία δεν ξεραίνεται ποτέ (φανταστικό!) και παράλληλα θα αναβάθμιζε και τον όλο χώρο αισθητικά. Το κόστος του έργου ανήλθε σε 100.000.000 δρχ. περίπου. Φυσικά η χλόη σε έξη μήνες είχε ξεραθεί.

Σε ερώτηση μου γιατί δεν γίνονται εργασίες ώστε οι ογκόλιθοι που έχουν πέσει από τα τείχη να επανατοποθετηθούν στην αρχική τους θέση, η απάντηση ήταν ότι το μηχάνημα που μπορεί να κάνει αυτήν την εργασία έχει την δυνατότητα επανατοποθέτησης δύο ογκολίθων ημερησίως και κοστίζει 90.000 δρχ. Προφανώς το ΥΠ.ΠΟ εκτίμησε ότι ή οι 90.000 δρχ. είναι μεγάλο ποσόν ή ότι προηγούνται άλλα «μνημεία» για αναστήλωση όπως τζαμιά, χαμάμ, τεκέδες κ.τ.λ. Έργα και ημέραι του ΠΑΣΟΚ.

Έπειτα επισκέφθηκα τον θολωτό τάφο της Τίρυνθας. Εδώ τα πράγματα είναι ανατριχιαστικά. Το μνημείο είναι τελείως εγκαταλελειμμένο. Η πρόσβαση προς την είσοδο γίνεται από ένα στενό χωματόδρομο ο οποίος έχει ανοιχθεί ανάμεσα στις πορτοκαλιές. Μέσα στον θολωτό τάφο η ασέβεια και η βαρβαρότητα παίρνουν νόημα. Σκουπίδια παντού, κόπρανα από «ανθρώπους» και ζώα, πέτρες κατεστραμμένες, χαραγμένες αλλά και γραμμένες με μπογιά. Καμία φροντίδα, καμία μέριμνα, καμία συντήρηση, καμία φύλαξη. Η Δ΄ Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων τι κάνει; Με τι ασχολείται; Πιο είναι τέλος πάντων το αντικείμενο της; Αφού δεν μπορούν να προστατεύσουν το μνημείο ας το περιφράξουν τουλάχιστον, ώστε να μην εισέρχεται ο καθένας.

Ασφαλώς γνωρίζω ότι δεν είναι το μοναδικό μνημείο που εγκαταλελειμμένο αφήνεται στην τύχη του. Το ίδιο γίνεται και με άλλα πολλά όπως για παράδειγμα το θέατρο της Δωδώνης που βρίσκεται σε προχωρημένο στάδιο αποσάθρωσης, διαλύεται κυριολεκτικά και τα εδώλιά του μετατρέπονται σε χαλίκι. Ως πότε όμως;

Πριν δύο περίπου μήνες ο υφυπουργός πολιτισμού κ. Τατούλης ανακοίνωσε ότι το υπουργείο Πολιτισμού αναλαμβάνει ρόλο στην αποκατάσταση των μνημείων που επλήγησαν από το τσουνάμι στην Ν.Α. Ασία. Για τα δικά μας μνημεία τι σκέφτεται να πράξει; Για πόσο καιρό ακόμη θα είναι στη διάθεση του οποιουδήποτε να βεβηλώνει τους αρχαιολογικούς μας χώρους, μέχρι πότε θα ανθεί η αρχαιοκαπηλία και οι λαθρανασκαφές και μάλιστα σε επισημασμένους χώρους όπως η Πέλλα;

Επιτέλους κάποτε πρέπει να καταλάβουν ότι η προστασία του μοναδικού ελληνικού πολιτισμού μας είναι χρέος και καθήκον απέναντι στις γενιές των Ελλήνων του παρελθόντος, του παρόντος αλλά και του μέλλοντος. Η προστασία, η διαφύλαξη και η ανάδειξη του πρέπει να είναι ύψιστη προτεραιότητα όλων μας, πολύ δε περισσότερο για όσους είναι εντεταλμένοι γι΄ αυτήν την αποστολή. Επιτέλους ας σταματήσει η ασέβεια και η υποκρισία σε κάθε τι που αφορά τα όσια και τα ιερά της φυλής μας. Φτάνει πια!