Από τα Ίμια στην γκρίζα Ελλάδα

"Η ελληνική κυβέρνηση επέτυχε την απεμπλοκή, την αποκλιμάκωση της κρίσης χωρίς καμία απολύτως διαπραγμάτευση με την τουρκική πλευρά. Η βραχονησίδα Ίμια είναι και θα παραμείνει ελληνική". Τα ανωτέρω δήλωσε στις 31 Ιανουαρίου 1996 ο τότε πρωθυπουργός κ. Σημίτης στην Βουλή και κατόπιν σαν υποτελής ευχαρίστησε τους Αμερικανούς (sic).

Κρίνοντας εκ του αποτελέσματος για το καθεστώς των Ιμίων και όχι μόνον, μετά την κρίση μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι ο κ. Σημίτης ψευδόταν συνειδητά μέσα στην Βουλή και ενώπιον του ελληνικού λαού. Ο τότε πρόεδρος της ΝΔ κ. Έβερτ τον κατηγόρησε για προδοσία. Η κατάρριψη του ελληνικού ελικοπτέρου και η ηρωική θυσία των τριών Ελλήνων Αξιωματικών του ΠΝ, σύμφωνα με το "πόρισμα" αποδόθηκε στις κακές καιρικές συνθήκες και σε ανθρώπινο λάθος. Προβλέψιμο και ασφαλώς κανείς δεν περίμενε ότι το συμπέρασμα του πορίσματος θα μπορούσε να ήταν διαφορετικό.

Το αναμφισβήτητο όμως γεγονός είναι ότι, η κρίση στα Ίμια ξεγύμνωσε μέσα σε λίγες ώρες το άθλιο πολιτικό κατεστημένο της χώρας, φανέρωσε την αδυναμία τους να υπερασπισθούν σε πολιτικο-διπλωματικό επίπεδο κατ' αρχήν αυτά που αναγνωρίζουν οι διεθνείς συμβάσεις (1) προς την Ελλάδα, αλλά και σε στρατιωτικό επίπεδο την ανικανότητα τους να διασφαλίσουν την εθνική ακεραιότητα της χώρας, αφού οι ισχυρισμοί τους για ισχυρές ένοπλες δυνάμεις με αποτρεπτικό χαρακτήρα, έτοιμες να υπερασπισθούν τα εθνικά μας δίκαια, αποδείχθηκαν δηλώσεις για τις παρελάσεις. Την νύχτα των Ιμίων το κράτος που δημιούργησαν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ κατέρρευσε πιο γρήγορα και από χάρτινο πύργο.

Πόσα ψέματα μας είπαν και μας λένε για εκείνη την νύχτα και γιατί; Μήπως για να παραμείνουν γαντζωμένοι στην εξουσία; Δυστυχώς επαληθεύεται πάλι ο Αμερικανός πρόξενος Τζώρτζ Χόρτον, ο οποίος σαν αυτόπτης μάρτυρας της Μικρασιατικής καταστροφής και γνωρίζοντας το πολιτικό παρασκήνιο θα γράψει μεταξύ άλλων: "Είναι απίστευτον, ότι ο Έλλην πολιτικός είναι ικανός να προχωρήσει ακόμη και εις θυσίαν της χώρας του και πολλών ανθρωπίνων ζωών, αρκεί να διατηρήσει το κόμμα του εις την εξουσίαν έστω και δι' ολίγας ημέρας".

Από τότε πέρασαν 11 χρόνια και κανείς Έλληνας δεν μπορεί όχι μόνον να πάει, αλλά ούτε και να πλησιάσει τις δύο βραχονησίδες, το status quo ante δεν αποκαταστάθηκε ποτέ κ. Σημίτη. Αντίθετα οι γκρίζες ζώνες στο Αιγαίο είναι πλέον γεγονός, η Τουρκία διεκδικεί 937 νησίδες του Αιγαίου σαν διάδοχος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, αφού το νομικό καθεστώς τους δεν καθορίζεται από τις διεθνείς συνθήκες κατά την άποψη των Τούρκων, παραβιάζοντας ωμά την Συνθήκη της Λωζάννης (2).

Και ενώ θα περίμενε κανείς ότι οι επεκτατικές βλέψεις της Τουρκίας έναντι της Ελλάδας και οι απροκάλυπτες αμφισβητήσεις κυριαρχικών μας δικαιωμάτων, θα αφύπνιζαν τους αιωνίως ανεύθυνους πολιτικούς μας, μας προέκυψε σαν από τερατογέννηση η μονομερής ελληνοτουρκική φιλία. Έτσι οι Τούρκοι πέτυχαν μετά τα Ίμια μια εφ' όλης της ύλης πολιτική διαπραγμάτευση για όλα τα ζητήματα που κατά καιρούς θέτουν, βρίσκοντας απέναντι τους "ελαστικές" κυβερνήσεις που είναι έτοιμες να θυσιάσουν τα εθνικά μας κυριαρχικά δικαιώματα για να ικανοποιήσουν την πολιτικο-στρατιωτική ηγεσία της γείτονος, με μόνο αντάλλαγμα την παραμονή τους στην εξουσία και την διαιώνιση του νεποτισμού στην χώρα μας. Η σίτισις στο πρυτανείον για τους πολιτικούς μας αποτελεί πλέον αυτοσκοπόν.

Η απάθεια, ο ερασιτεχνισμός και η προχειρότητα που επιδεικνύουν οι ελληνικές κυβερνήσεις στην αντιμετώπιση των εθνικών μας θεμάτων έναντι της Τουρκίας, έχει ανοίξει την όρεξη και στους άλλους γείτονες μας. Έχουν καταλάβει ότι τα κόμματα της βουλής είναι έτοιμα να δεχθούν και την απώλεια εθνικών εδαφών, αρκεί οι συνθήκες να είναι ώριμες και οι επιπτώσεις επ' αυτών όσο το δυνατόν πιο ανώδυνες. Από τις γκρίζες ζώνες του Αιγαίου, περάσαμε στην γκρίζα Ελλάδα.

Σήμερα μόνον ο ΛΑ.Ο.Σ. είναι φορέας πατριωτικού λόγου, υπερασπίζεται τα εθνικά μας δίκαια με συνέπεια και σταθερότητα και δεν υποστέλλει την Σημαία. Εάν δεν θέλουμε να θρηνήσουμε κι άλλες χαμένες πατρίδες, τότε έχουμε χρέος εμείς οι Έλληνες πατριώτες να εργασθούμε για να αφυπνίσουμε το Ελληνικό Έθνος και τις υγιείς δυνάμεις του. Μπορούμε ακόμη και την ύστατη στιγμή να αποτρέψουμε την πολιτική των γκρίζων ζωνών και της γκρίζας Ελλάδας.

Παραπομπές
1) Συμφωνία των Παρισίων (Φεβρ. 1947), άρθρο 14, παρ. 1. "Στην Ελλάδα παραχωρούνται όχι μόνο τα 12 μεγάλα νησιά του νησιωτικού συμπλέγματος, αλλά και τα μικρότερα νησάκια καθώς και οι παρακείμενες νησίδες και βραχονησίδες".
2) Στην Τουρκία παραχωρούνται μόνο όσες νησίδες ή σχηματισμοί βρίσκονται σε απόσταση μικρότερη των τριών μιλίων από τις τουρκικές ακτές, καθώς και η Ίμβρος και η Τένεδος.