Πέρασε κιόλας ένας χρόνος χωρίς τον συναγωνιστή Δημήτρη Δημόπουλο. Ο Δημήτρης Δημόπουλος ήταν ένας από τους συνεπέστερους αγωνιστές της εθνικής ιδέας από τα φοιτητικά του χρόνια στο Πολυτεχνείο (1958). Ιδρυτικό μέλος του κόμματος της 4ης Αυγούστου μαζί με τον Κώστα Πλεύρη, αγωνίσθηκε για την δημιουργία ενός πατριωτικού ριζοσπαστικού κινήματος στην πατρίδα μας. Το βιογραφικό του είναι πολύ πλούσιο στο εθνικό κίνημα. Το 1971-73 ήταν Γ.Γ. του Υπουργείου Γεωργίας, είχε διατελέσει δημοτικός σύμβουλος του Δήμου Αθηναίων και στέλεχος της Εθνικής Πολιτικής Ενώσεως.
Ήταν πάντα κοντά στους νέους εθνικιστές, γι' αυτό τον λόγο εντάχθηκε και στο Ελληνικό Μέτωπο ως μέλος του Π.Γ. Υποστήριζε πάντα την ενότητα των Ελλήνων πατριωτών και τάχθηκε υπέρ της εντάξεως των στελεχών και των μελών του Ελληνικού Μετώπου στον Λαϊκό Ορθόδοξο Συναγερμό. Είχε γράψει πολλά ιδεολογικά βιβλία για τον εθνικισμό, συνδυάζοντας την ιδεολογική καθαρότητα, την αναλυτική σκέψη με την πολιτική δράση.
Η απουσία του είναι ιδιαίτερα αισθητή σε μία εποχή που το Πατριωτικό Κίνημα βρίσκεται πλέον στο Κοινοβούλιο. Η συμβολή του θα ήταν πολύτιμη.
Για όλους εμάς τους συναγωνιστές του, ο Δημήτρης Δημόπουλος ήταν και θα παραμείνει το φωτεινό παράδειγμα του Ανιδιοτελούς, συνετού και δημιουργικά συνεπούς ιδεαλισμού. Ο σταθερός οδηγός και δάσκαλος στις ιδεολογικές μας αναζητήσεις και στην πολιτική μας δράση. Αιωνία του η μνήμη!
Αυτές οι γραμμές που γράφτηκαν εδώ, είναι πολύ λίγες για να τιμήσουν το μεγαλείο του Έλληνος αυτού. Η διάδοση και διαιώνιση του έργου του, είναι η Τιμή που του πρέπει. Όσο και εάν οι βάρβαροι τις ημέρες αυτές επέδραμαν καίγοντας και τα τέσσερα βιβλιοπωλεία που είχαν ΠΑΝΤΑ τα έργα του σε περίοπτη θέση.