Άκου Χρήστο...

Διάβασα εδώ και μέρες τον «δεκάλογό» σου και δεν σου κρύβω ότι απόρησα. Τι νόημα έχει όλο αυτό και σε τι στοχεύει; Σε ποιους απευθύνεσαι άραγε και για ποιο λόγο προσπαθείς να περάσεις συγκεκριμένη γραμμή και να κατευθύνεις ποιους, στον συγκεκριμένο στόχο που εσύ, για προσωπικούς σου λόγους, επέλεξες; Σε τι βοηθάει άραγε η «επιχειρηματολογία» σου στην ενότητα του εθνικιστικού κινήματος, λαμβάνοντας υπ' όψιν ότι θα υπάρξει και η Δευτέρα των εκλογών;

Βεβαίως κανένας δεν μπορεί να αφαιρεί από κανέναν το δικαίωμα να εκφράσει δημόσια τις απόψεις του και φυσικά να κριθεί, δημιουργεί όμως απορίες και οδηγεί και σε δεύτερες σκέψεις η εμμονή σου σε κάτι που σαφώς γνωρίζεις ότι πολλούς πρώην συναγωνιστές σου θα πικράνει, θα θυμώσει και το λιγότερο θα αφήσει κάποιες απορίες και πικρή γεύση. Γιατί Χρήστο «αλιεύεις» σε λάθος θάλασσα την στιγμή που μπροστά σου απλώνεται ένας «ωκεανός», όπου η «ψαριά» θα ήταν ωφέλιμη για τον τόπο, για την Ελλάδα. Θα γίνω πιο συγκεκριμένος.

Το Εθνικό Μέτωπο, στο οποίο επιλέξαμε πριν από σχεδόν δυο χρόνια να ενταχθούμε με πολλούς άλλους συναγωνιστές μετά την αποχώρησή μας από τον ΛΑ.Ο.Σ., έχει κρατήσει μια συνετή πολιτική θέση απέναντι στην Χρυσή Αυγή και οι ανακοινώσεις του στα τελευταία γεγονότα (προφυλακίσεις κ.λπ.) αποτελούν παράδειγμα πολιτικού ήθους και θάρρους, παρ' ότι «οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ» πολύ καλά γνωρίζουμε πως πορεύθηκε η ηγεσία της Χρυσής Αυγής για δεκαετίες σε σχέση με όλους τους πολιτικούς φορείς του εθνικιστικού κινήματος και του πατριωτικού χώρου.

Να σου θυμίσω Χρήστο, την προσωπική σου πικρή εμπειρία; Να σου θυμίσω Χρήστο το πούλμαν του Ελληνικού Μετώπου στο Βίτσι και ποιοι το έκαναν «γυαλιά-καρφιά» γεμάτο με επιβάτες; Δικό σου βέβαια πρόβλημα να καταπίνεις την κάμηλο, αλλά και δικό μας δικαίωμα να θυμόμαστε και να μην μας πείθει αυτό που εσύ «ερωτεύθηκες», όσο «μάνα εξ ουρανού» και να πέσει στην αυλή του.

Επανέρχομαι λοιπόν ότι η στάση της ηγεσίας του Εθνικού Μετώπου υπήρξε και παραμένει ενωτική, προκειμένου να μην πληγωθεί ένας κόσμος που δεν γνωρίζει την ουσία του προβλήματος και ακολουθεί ελπίζοντας ότι ο «Κόναν ο Βάρβαρος» θα πάρει εκδίκηση για αυτούς και για όσα δεινά έπαθαν από τον πολιτικό τους εχθρό!

Και για να είμαι ξεκάθαρος: Δεν κρίνεται εδώ η πολιτική σου τοποθέτηση, αλλά ο τρόπος που την διατυπώνεις χωρίς δεύτερη σκέψη. Την γνωρίζαμε την τοποθέτησή σου και, έστω και αν απορούσαμε, την σεβόμαστε, σεβόμαστε όμως και τον εαυτό μας. Στην συγκεκριμένη λοιπόν χρονική στιγμή θα περίμενε κανείς από ένα στέλεχος του πατριωτικού χώρου να επιδείξει την απαιτούμενη πολιτική οξυδέρκεια και να μην προκαλέσει την αντιπαράθεση με πρώην συναγωνιστές του, ακόμη και αν υπάρχουν σκοπιμότητες μελλοντικές. Θα δείξει.

Αυτό που τώρα πρέπει να γίνει είναι τα πατριωτικά πολιτικά σχήματα να βγουν ενισχυμένα από τις εκλογές αυτές και την επόμενη μέρα να αναζητήσουν τον κοινό παρονομαστή. Δυστυχώς τοποθετήσεις δικές σου ή του Γιάννη Γιαννάκενα που προσπαθεί να «πείσει» εθνικιστές να ψηφίσουν αστική δημοκρατία, δεν βοηθούν και σας εκθέτουν.

Τελειώνοντας θα σου πρότεινα να διαβάσεις, αν το έχεις διαβάσει να το ξαναθυμηθείς, από το βιβλίο του Χάρη Κουσουμβρή «Γκρεμίζοντας τον μύθο της Χρυσής Αυγής» το κεφάλαιο «Τι πραγματικά είναι ο Εθνικοσοσιαλισμός» σελ. 148-153, και επειδή μπορεί όσοι το αγνοούν να παρεξηγήσουν τον τίτλο του κεφαλαίου, παραθέτω εδώ την πρώτη παράγραφο του συγκεκριμένου κεφαλαίου: «Το πρώτο πράγμα στο οποίο μπορώ κατηγορηματικά να απαντήσω είναι το «τι δεν είναι εθνικοσοσιαλισμός»: σίγουρα δεν είναι η Χρυσή Αυγή!» Η συνέχεια όμως έχει ενδιαφέρον.

* Ο Σπύρος Παπαδόπουλος είναι μέλος του Πολιτικού Γραφείου και υποψήφιος ευρωβουλευτής του Εθνικού Μετώπου.