Στις 2.10.2010 είχε πραγματοποιηθεί στην Θεσσαλονίκη εκδήλωση με θέμα «Κύπρος-Μακεδονία: Ώρα Μηδέν», που διοργάνωσε το Κίνημα Ελληνικής Αντίστασης και τα περιοδικά «Ενδοχώρα» και «Πολιτική Ενημέρωση». Στην εκδήλωση εκείνη είχα τονίσει χαρακτηριστικά: «Οι Σκοπιανοί και οι εγχώριοι εντολοδόχοι τους προσπαθούν να βαδίσουν πάνω στα χνάρια της πρακτικής των Τούρκων και των ανθρώπων τους στην Θράκη μας, σφυρηλατώντας το τρίπτυχο θρησκεία, γλώσσα, λαογραφία. Πρέπει τώρα που είναι ακόμη νωρίς, αυτή η προσπάθεια να καταπνιγεί εν τη γενέσει της, αφού μπορεί να μην υπάρχει φυσικά αξιοσημείωτος πληθυσμιακός αποδέκτης των φιλοσκοπιανών μηνυμάτων στον χώρο της ελλαδικής Μακεδονίας, αλλά πρόθυμοι υποστηρικτές τους στον διεθνή περίγυρο και εγχωρίως, με το αζημίωτο συνήθως, εύκολα βρίσκονται».
8 χρόνια αργότερα, και αφού ιδρύματα και φορείς του Μακεδονικού Ελληνισμού συνέχισαν να καθεύδουν, υπογράφτηκε η «Συμφωνία των Πρεσπών» και από τότε οι Σκοπιανοί σφετεριστές της Ιστορίας μας απέκτησαν την δυνατότητα να χρησιμοποιούν το όνομα της Μακεδονίας μας και να αυτοπροσδιορίζονται ως «εθνικά Μακεδόνες». Πριν την «συμφωνία», αυτός ο όρος ήταν απαράδεκτος για την Ελλάδα, αφού «Μακεδόνας» με εθνική σημασία δεν γινόταν αποδεκτός. Με την προδοτική συμφωνία, όμως, αυτό άλλαξε. Αναγνωρίστηκε «μακεδονική εθνικότητα», επομένως μπορεί πια καθένας να δηλώνει ότι αισθάνεται εθνικά «Μακεδόνας»! Το ίδιο φυσικά αφορά και στο θέμα της γλώσσας.
Ήταν επόμενο, λοιπόν, εγχώριοι «πρόθυμοι μακεδονίζοντες» κάποια στιγμή να ζητήσουν, επικαλούμενοι την συμφωνία, να αποκτήσουν δικές τους εκκλησίες, δικά τους σχολεία κ.λπ. Ήδη ξεκίνησε από καιρό η δημιουργία «πολιτιστικών» συλλόγων με φανερά αυτονομιστικά και «αλυτρωτικά» χαρακτηριστικά, σε διάφορες περιοχές της Μακεδονίας, ακόμη και σε κάποιες όπου οι σλαβόφωνοι Έλληνες (που αποτελούν τον κύριο στόχο των φιλοσκοπιανών κύκλων για την διάδοση της προπαγάνδας τους) είναι ελάχιστοι.
Στην περιοχή της Φλώρινας, βεβαίως, αυτοί οι τύποι έκαναν πάντοτε την μεγαλύτερη φασαρία, κυρίως λόγω της αβελτηρίας της ελληνικής πολιτείας αλλά και των τυχοδιωκτισμών των ελλαδικών κομμάτων. Ήταν επόμενο, λοιπόν, σε αυτήν ακριβώς την περιοχή, να δοθεί ιδιαίτερη βαρύτητα από πλευράς τους και φυσικά αυτή επελέγη για την ίδρυση και λειτουργία του Κέντρου «Μακεδονικής Γλώσσας» στην Ελλάδα. Η ολέθρια «συμφωνία» που υπέγραψε ο ΣΥΡΙΖΑ και εξακολουθεί να σέβεται και να τηρεί η ΝΔ, παρείχε πλέον την νομιμοποίηση για την ίδρυση ενός τέτοιου κέντρου. Γι’ αυτό και οι όποιες φιλότιμες προσπάθειες σχετικά με την ανατροπή αυτής της δικαστικής απόφασης έχουν ελάχιστες πιθανότητες ακόμη και για να φτάσουν στις δικαστικές αίθουσες.
Είναι πάντως αξιοσημείωτο το γεγονός ότι στους σκοπούς του Κέντρου τονίζεται ότι επιδιώκεται η διάδοση και η εισαγωγή της «μακεδονικής γλώσσας» σε όλες τις εκπαιδευτικές βαθμίδες τόσο στην Μακεδονία, όσο και στην Θράκη. Αυτή η αναφορά στην Θράκη μού θύμισε δύο γεγονότα. Το ένα ήταν το διεθνές πάνελ που πραγματοποιήθηκε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο το 2008, με θέμα «Τούρκοι της Δυτικής Θράκης και Μακεδόνες: Οι μη αναγνωρισμένες μειονότητες στην Ελλάδα» και το δεύτερο ένα περιστατικό που συνέβη σε ελληνικό δικαστήριο στην Ξάνθη, το 2009, όταν ο κατηγορούμενος Ξανθιώτης μουσουλμάνος εκδότης εφημερίδας είχε πει απειλητικά στους δικαστές: «Προσέξτε, γιατί όσο μιλάτε για Πομάκους τόσο αυξάνετε την πιθανότητα να βρείτε μπροστά σας, από κάποιους κύκλους στην Μακεδονία σας, το ίδιο πρόβλημα που προσπαθείτε να δημιουργήσετε σε μας»!
Τα γεγονότα αυτά δείχνουν ότι η επιβουλή των Σκοπιανών σε βάρος της Μακεδονίας μας προφανώς και έχει από καιρό την στήριξη των Τούρκων και όσο η Ελλάδα εξακολουθεί να αδιαφορεί, τόσο χειρότερα θα γίνονται τα πράγματα για τα εθνικά μας δίκαια.