Εδώ και πολλά χρόνια ο Έλληνας πολίτης παρακολουθούσε, πότε με αμηχανία, πότε με συγκατάβαση, την Αριστερά να ωρύεται και να προειδοποιεί για τον «κίνδυνο» της Ακροδεξιάς και του περίφημου πλέον «αυγού του φιδιού», που ενσαρκώνονταν στο κόμμα του ΛΑ.Ο.Σ. Ο ευρύτερος Πατριωτικός χώρος και, αν θέλετε η Δεξιά, είχαν σαφώς διαχωριστεί σε κομματικό επίπεδο για την Αριστερά και την θωλοκουλτούρα, στην «δεξιά» Νέα Δημοκρατία και τον «ακροδεξιό» ΛΑ.Ο.Σ.